Drogi pamietniku! Pewnego popołudnia gdy szedłam z mamą do kościola zauwarzyłam psa który błąkal sie kolo dwoch duzych drzew. Gdy wyszlam z kosciola,rozglądalam sie wszędzie bo chciałam zabrać tego pieska do domu.Nagle usłyszałam jęki dochodzące zza krzaków.Okazało sie ze to pies którego szukałam Byl bezpanski i brudny. Następnego dnia zastanawialam sie co z nim ztibic poniewaz nie moglam go zatrzymac.Po paru minutach namyslu postanowilam ze oddam go mojej kuzynce ktora jest ciężko chora. Gdy tylko Maja go zobaczyła od razuna jej twarzy pojawil sie usmiech. Dwa dni potem zadzwonila do mnie Maja i powiedziala ze juz nie jest chora i ze to wszystko dzięku psu. Bylam wtedy szczęśliwa i troche smutna bo sie do niego przywiązałam.Zrozumialam wtedy ze warto pomagac innym.
