a)kto się wypowiada w wierszu,,,,,,,,,,,,,W wierszu podmiotem lirycznym jest lipa, b) do kogo kieruje wypowiedz, ,,,,,,- adresatem może być każdy z nas, jest to gość,który siada pod drzewem Gość to człowiek zmęczony, potrzebujący wytchnienia. c) jak sie zwraca do odbiorcy.,,,,,zwraca się uroczystym zwrotem do adresata --apostrofą. ; Gościu...; -jest to liryka bezpośrednia...czyli zwraca się do ...TY...GOŚCIU... ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ..a reszta może też Ci się przyda... ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, NA LIPĘ Swoje uczucia poeta nie wypowiada wprost, lecz za pośrednictwem lipy, która zachwala swoje uroki. W wierszu podmiotem lirycznym jest lipa, natomiast adresatem może być każdy z nas Drzewo zawraca się do gościa i zachęca go, aby schronił się pod jej liśćmi przed promieniami słońca. Zachwala swoje uroki, zalety: Nie dojdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie, A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie, że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie . Utwór napisany został językiem codziennym, pozbawionym patosu i wielkich słów. DZIAŁA NA NASZE ZMYSŁY wzroku, słuchu, dotyku, węchu i smaku -wrażenia słuchowe...;Tu słowicy[...] sen przypadnie; -wrażenia dotyku...;Nie dojdzie [...] z pola zawiwają; -wrażenia węchowe...;Z mego [...] biorą miód; UCZUCIA POETY ZAWARTE WE FRASZCE -zadowolenie z faktu, że jest takie drzewo, uczucie radości - docenienie przez poetę pożytku z niego -zachwyt nad jego pięknem i przyrodą -wewnętrzny spokój przepełnia serce poety...jak i cały utwór ... Gość to każdy z czytelników, człowiek zmęczony, potrzebujący wytchnienia. Wiersz ten jest zaproszeniem, pochwałą, hołdem złożonym przez poetę lipie. Podmiot utworu włożył w usta ukochanego drzewa opis swoich własnych przeżyć związanych z miejscem, którego jest ona centrum. W opisie tym najważniejszą rolę pełnią liczne epitety: chłodne wiatry,, wonnego kwiatu, pracowite pszczoły, cichym szeptem, słodki sen. To dzięki zagęszczeniu epitetów odczuwamy przedstawione miejsce jako przestrzeń sielską, swojską, bezpieczną. Inne wiejskie uroki to śpiewające ptaki (słowicy, szpacy), kwiaty, miód. Lipa (jako drzewo) kojarzy się również ze stałością, zakorzenieniem w jakimś miejscu, z domem. Nie ma znaczenia, że lipa nie daje owoców, ale dla swego pana jest niezwykle cenna, to związek z człowiekiem czyni ją tak wyjątkową, że wartą uwiecznienia w wierszu Fraszka rozpoczyna się uroczystym zwrotem do adresata apostrofą. ; Gościu...; Liczne epitety podkreślają także piękno i harmonię w naturze: proste promienie, rozstrzelane cienie, chłodne wiatry, cichym szeptem, cichy sen Występują także personifikacje np.: siądź pod mym liściem, słowicy narzekają, jabłek nie rodzę (lipa) . składa się z 12 wersów pisanych 13-zgłoskowcem z rymami żeńskimi, np.: sobie tobie, promienie cienie, dokladnymi np. sobie- tobie, snadnie przypadnie - metafory: siądź pod mym liściem, rozstrzelane cienie, wdzięcznie narzekają, szlachci pańskie stoły. - porównania: jako szczep napłodniejszy w... Archaizmy , które współcześnie mają inne formy gramatyczne lub wyszły z użycia: dójdzie dosięgnie (dojdzie), nawyssze najwyżej, zawżdy zawsze, słowicy słowiki, ptacy ptaki, narzekają w znaczeniu: śpiewają, kwilą, szlachci zdobi, snadnie szybko, odpoczni odpocznij, napłodniejszy najpłodniejszy, najobfitszy . Nie jest podzielony na strofy, przybiera formę monologu Myśle że pomogłam i licze na naj
Podmiotem lirycznym jest lipa, która przyjmuje cechy człowieka i kieruje zaproszenie do adresata, zachwalając swoje uroki . Adresatem utworu są zapraszani goście, ludzie którzy z chęcią przyjmą słowa zaproszenia.
