Matematyk, autor prac z teorii form różniczkowych, teorii niezmienników całkowych, kinematyki ośrodków ciągłych i geometrii różniczkowej. Studia matematyczne ukończył na Uniwersytecie Warszawskim (UW). Następnie studiował w Niemczech, w Lipsku (gdzie uzyskał doktorat) i w Getyndze. Po powrocie do kraju podjął pracę naukową i dydaktyczną, uzyskał habilitację i był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ), a następnie politechniki i uniwersytetu w Warszawie. W okresie zaborów Ż. był obok S. Zaremby jednym z dwóch liczących się w świecie matematyków pol. - jedynym jakiego wymienia matematyk niem. F. Klein w swym dziele o rozwoju matematyki w XIX w. Badania Ż. dotyczyły gł. zagadnień konstrukcji niezmienników przekształceń różniczkowych, tworów geometrycznych, a także stworzonej przez matematyka franc. H. Poincarégo i matematyka norw. M. S. Liego teorii niezmienników całkowych. Ż. uzyskał również ważne wyniki w teorii ruchu ośrodka ciągłego i ciała sztywnego, w dziedzinie równań różniczkowych oraz w geometrii różniczkowej. Większość badań Ż. opublikował jedynie w języku pol., co ograniczyło ich znajomość do wąskiego kręgu matematyków pol. Niektóre wyniki badań zostały po latach ponownie uzyskane, opublikowane i przypisane innym matematykom. Prace Ż. wywarły wpływ na osiągnięcia W. Ślebodzińskiego.
wypracowanie o jakimś matematyku?
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź