Nie ulega wątpliwości, że już od początku cywilizacji ludzie starają się podążać za panującymi obecnie kanonami. Kanonami dotyczącymi piękna, wiedzy, warunków materialnych. Dziś, również niejednokrotnie ludzie padają ofiarą przychodzącej i odchodzącej mody, przez co tracą swoją wyjątkowość i nietuzinkowość. W tym miejscu warto nawiązać do jednego z piękniejszych wierszy Czesława Miłosza pt. "Dar". Wiersz ten podkreśla właśnie jednostkowość podmiotu lirycznego, który bez wątpienia nie jest materialistą i nie wstydzi się tego, że kocha otaczający świat. Na niezależność podmiotu lirycznego, o którą w dzisiejszym świecie trudno, wskazują słowa "Nie wstydziłem się myśleć, że byłem kim jestem". W tym właśnie miejscu warto odpowiedzieć sobie na pytanie "Czy ja znajduję w sobie taką siłę?". Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta, a już na pewno nie jednoznaczna. Pytanie zawarte w temacie, również nie jest jednoznaczne, choć myślę, że mimo cywilizacyjnego zgiełku, na świecie znajduje się nie jedna wyjątkowa osoba. Według mnie jedną z takich osób była właśnie Wisława Szymborska. Osoba, która niespotykanie opisywała otaczający świat. Jednostkowość człowieka podkreśliła w wierszu pt."Niektórzy lubią poezję". Wiersz ten rozpoczęła słowami "Niektórzy - czyli nie wszyscy", co wskazuje na to, że krąg poetów i miłośników poezji jest wąski, i może to właśnie czyni go wyjątkowym. :)
