Notatka z muzyki:Muzyka polska XVIII wieku POTRZEBUJE NA JUTRO PROSZE PROSZE

Mniej więcej od połowy XVIII wieku rośnie znaczenie twórczości instrumentalnej. Twórcami pierwszych polskich symfonii są: •- J. Szczurowski •- W. Dankowski •- J. Gołąbek •- J. Wański •- A. Milwid •- F. Ścigalski •J. Elsner Powstają również pierwsze polskie utwory sceniczne: •- M. Kamieńskiego Nędza uszczęśliwiona, wystawiona w Warszawie w 1778 roku •- J. Stefaniego Cud mniemany, czyli Krakowiacy i górale, Warszawa 1794 rok Oprócz wodewili pojawiają się także opery historyczne (Elsner, K. Kurpiński). Uprawiana jest muzyka skrzypcowa (J. Kleczyński, F. Janiewicz), fortepianowa (M. Kleofas Ogiński), a także kantata (Kamieński, J. Kozłowski) oraz pieśni, m.in. pieśń patriotyczna (Mazurek 3 maja, Mazurek Dąbrowskiego, także Śpiewy historyczne J. Ursyna Niemcewicza do muzyki różnych kompozytorów). Warszawa była głównym punktem życia kulturalnego. W 1810 roku powstaje Szkoła Dramatyczna z wydziałem muzycznym (w roku1821). Szkoła ta istnieje przy Teatrze Narodowym. Utworzony zostaje również Instytut Muzyki i Deklamacji oraz w 1826 roku Szkoła Główna Muzyki. Istnieją również wydawnictwa muzyczne, tzw. składy nut oraz fabryki instrumentów. W latach 1820 -21 wychodzi "Tygodnik Muzyczny", który jest pierwszym polskim czasopismem muzycznym. Pisał do niego m.in. E.T.A. Hoffmann, który był współzałożycielem Towarzystwa Muzycznego w 1805 roku. W romantyzmie wykształca się styl narodowy w muzyce. Powstają kompozycje skrzypcowe (K.J. Lipiński), oraz fortepianowe (napisane w stylu brillant kompozycje F. Lessla i M. Szymanowskiej). Najwybitniejszym kompozytorem muzyki romantyzmu jest Fryderyk Chopin. Jego twórczość wywarła olbrzymie wpływa na styl kompozytorski innych twórców oraz na całą muzykę fortepianową. Połowa XIX wieku do dominacja opery, zwłaszcza w twórczości: J. Damsego, F. Mireckiego, J. Nowakowskiego, Józef Stefaniego, I.F. Dobrzyńskiego, T. Nideckiego. Olbrzymie znaczenie mają po dziś dzień kompozycje Stanisława Moniuszki. Był on twórcą polskiej opery narodowej, m.in.: Halki, wystawionej w Wilnie w 1848 roku. W Wersji 4-aktowej w Warszawie w 1858. Moniuszko napisał również Straszny dwór wystawiony w Warszawie w 1865 roku. Był on zaliczany do przedstawiciela liryki wokalnej (Śpiewniki domowe, wydane w 1844 i 1910 roku). W zakresie twórczości symfonicznej występują kompozycje Dobrzyńskiego. Zbierano i wydawano polskie pieśni ludowe, głównie zasłużył się w tej dziedzinie Oskar Kolberg. W II połowie XIX wieku powstają różnorakie stowarzyszenia śpiewacze (również na Śląsku) oraz towarzystwa muzyczne (Lwów, Kraków, Poznań, Warszawa) i szkoły (Instytut Muzyki w Warszawie 1861, Konserwatorium we Lwowie 1859, szkoła krakowska 1876). Pojawiają się profesjonalni dziennikarze muzyczni: J. Sikorski, M. Karasowski, J. Kleczyński oraz historycy muzyczni: A. Poliński, W. Sowiński, J. Surzyński, później H. Opieński i W. Gieburowski. Polscy muzycy zyskiwali coraz większe uznanie na arenie międzynarodowej, byli to: bracia Kątscy, Wieniawscy, rodzeństwo Reszków, J. Zarębski, W. Mierzwiński. Na uwagę zasługiwali również XX-wieczni dyrygenci: E. Młynarski, G. Fitelberg, W. Bierdiajew, A. Rodziński, P. Klecki oraz pianiści: I.J. Paderewski, A. Michałowski, J. Śliwiński, J. Hofman, I. Friedman, R. Koczalski, A. Rubinstein, także klawesynistka W. Landowska. Wśród skrzypków występują: S. Barcewicz, B. Huberman, P. Kochański natomiast znakomici śpiewacy to: M. Sembrich-Kochańska, J. Korolewicz-Waydowa, A. Sari, A. Kawecka, E. Bandrowska-Turska, A. Didur. W twórczości operowej widać silne przeciwstawianie się wpływom Moniuszki, szczególnie w kompozycjach: A. Munchheimera oraz L. Grossmana, W. Żeleńskiego, Z. Noskowskiego, H. Jareckiego, R. Statkowskiego, Paderewskiego, oraz później: Opieńskiego, T. Joteyko, F. Nowowiejskiego. W twórczości pieśniarskiej przełamanie stylistyki następuje u: A. Zarzyckiego, J. Galla, S. Niewiadomskiego, E. Pankiewicza, a także Żeleńskiego, Noskowskiego i innych. Do najwybitniejszych twórców muzyki skrzypcowej zaliczamy: H. Wieniawskiego. Zaś w zakresie muzyki fortepianowej: A. Stolpe, Statkowskiego, A. Rutkowskiego, Paderewskiego, H. Melcra, a zwłaszcza Zarębskiego. Doskonałymi twórcami muzyki symfonicznej byli: Żeleński i Noskowski. mam nadzieję że pomogłem ;)