Znajdź informacje na temat Biskupina .;[

Biskupin (niem. Bischofswalde) - osiedle we wschodniej części Wrocławia, w dzielnicy Śródmieście, na prawym brzegu przekopu Bartoszyczanko-Szczytnickiego, wykonanego w latach 1531-1555 i od tego czasu pełniącego funkcję głównego koryta Odry, w obrębie Wielkiej Wyspy. Rzeka jest południową granicą osiedla; na zachodzie Biskupin graniczy z osiedlem Dąbie wzdłuż ulic Malczewskiego, Kożuchowskiej, Chełmońskiego i Kosiby, na północy z osiedlem Sępolno wzdłuż ulicy Dembowskiego, a na północnym wschodzie i wschodzie z Bartoszowicami łamaną linią wzdłuż ulic Mielczarskiego, Sempołowskiej, Norblina, Olszewskiego, Wojtkiewicza i Żaka. Pomimo różnic w charakterze poszczególnych osiedli Biskupin wraz z Bartoszowicami, Dąbiem i Sępolnem często traktowane są wspólnie. Rada Miasta Wrocławia szacowała liczbę mieszkańców wszystkich czterech osiedli na około 23 tysiące, przy czym pamiętać trzeba, że znaczna ich część przypada na wybudowane w latach 70. XX wieku i następnych bloki z wielkiej płyty Bartoszowic. Historia Wieś Koczotów znajdująca się na miejscu dzisiejszego Biskupina wzmiankowana była po raz pierwszy przez papieża Hadriana IV, który w 1155 zatwierdził ją jako wchodzącą w skład posiadłości biskupstwa wrocławskiego biskupa Waltera z Malonne. Pochodzenie nazwy przypisuje się przezwisku Koczot - kogut. W 1245 wspomina się to miejsce jako Cochutuo, w 1353 - Coczechow Villa, w 1368 o sąsiedniej wsi wspomina się in Semplino super Oderam iuxta Coczuchow (w Sępolnie nad Odrą blisko Koczotowa). Przez następne trzysta lat brak informacji o wsi, dopiero w wieku XVII wzmiankowana jest tu cegielnia i karczma, a w XVIII - ogród. Rosnący w pobliżu las i biskupia własność tego terenu dały nazwę Bischofswalde (Las Biskupi), której używano na opisanie tej okolicy od 1794, również w odniesieniu do folwarku i pobliskich zabudowań, które w połowie XIX wieku obejmowały - obok cegielni, i znajdującego się obok ogrodu folwarku - tylko dwa gospodarstwa, zamieszkane przez 31 osób; nieco później powstała tu dodatkowo piekarnia, a w czterech gospodarstwach mieszkały 32 osoby i 29 zwierząt.

Ta mała wieś, położona na Pojezierzu Gnieźnieńskim, 40km na południowy zachód od Bydgoszczy, sławę swą zawdzięcza częściowej rekonstrukcji osady obronnej sprzed 2 700 lat.