Wydarzenia poprzedzające akcję dramatu odnoszą się do domu Lajosa, skazanego na zagładę. Wypędzony z Teb Lajos znalazł gościnę oraz przyjaźń u Pelopsa, przebywając jednak w jego domu, dopuścił się ciężkiego przestępstwa. Gdy uczył Chrisipposa, syna gospodarza, powożenia rydwanem, zachwycony urodą chłopca uwiódł go, a potem porwał. Za złamanie prawa gościnności nad nim i następnymi pokoleniami rodu zawisła klątwa. Według wyroczni jego syn dopuścić się miał ojcobójstwa i kazirodztwa. By zapobiec tym strasznym wydarzeniom, Lajos postanowił zgładzić dziecko. Z przekłutymi nogami kazał porzucić go w górach na pożarcie dzikim zwierzętom. Dzięki pasterzowi chłopiec jednak przeżył, wychowywali go bezdzietni władcy Koryntu, nadając mu imię Edyp (gr. Oidipos - ten, który ma spuchnięte nogi). Jako dorosły młodzieniec wybrał się do Delf, żeby poznać prawdę o swym pochodzeniu, wtedy usłyszał przerażającą przepowiednię, według której zabije ojca i ożeni się z matką. Nie wrócił więc do Koryntu, który uważał za swą ojczyznę, lecz ruszył przed siebie. W górskim wąwozie wdał się w spór, a potem w bójkę z aroganckim starszym mężczyzną, który kazał mu zejść z drogi. Kiedy młodzieniec się ociągał, jeden ze służących zabił jego konia. Edyp poczuł się znieważony, rzucił się do walki i położył trupem mężczyznę i jego sługi. Tak spełniła się pierwsza część przepowiedni, owym mężczyzną był bowiem Lajos. Potem, dotarłszy do Teb, uratował miasto przed Sfinksem, w nagrodę otrzymał tron i rękę owdowiałej niedawno Jokasty. Z tego związku przyszło na świat czworo dzieci: Antygona, Ismena oraz Polinejkes i Eteokles. Tak dopełniła się druga część przepowiedni. Przez dwadzieścia lat rodzina Edypa żyła w spokoju, a on rządził mądrze i sprawiedliwie. Nagle na miasto spadło nieszczęście, ziemia przestała rodzić, ludzi dziesiątkowała zaraza. Wtedy wyszła na jaw straszna prawda. Jokasta popełniła samobójstwo, a Edyp sam się oślepił. Władzę w imieniu nieletnich Polinejkesa i Eteoklesa przejął Kreon. W jakiś czas potem Edyp opuścił Teby pod opieką Antygony i dożywał kresu swoich dni w Kolonos. Kiedy dwaj bracia osiągnęli pełnoletność, władza w Tebach przeszła w ich ręce. Mieli rządzić na przemian, ale Eteokles nie chciał ustąpić bratu, choć minął wyznaczony mu czas. Polinejkes opuścił Teby i szukał sprzymierzeńców, którzy by mu pomogli odzyskać tron. Jednym z nich został Adrastes, władca Argos, którego córkę pojął Polinejkes za żonę. Na czele wyprawy stanęło siedmiu wodzów, nie zdołali jednak zdobyć miasta. A u jednej z bram, Teby miały ich siedem, ponieśli śmierć obaj bracia: Eteokles broniąc jej, a Polinejkes atakując. Nadszedł świt następnego dnia po walce - tu rozpoczyna się akcja Antygony Sofoklesa. Czas i miejsce akcji Akcja tragedii rozgrywa się w ciągu jednego dnia: od wschodu do zachodu słońca, przed pałacem królewskim w Tebach. Posłaniec opowiada o pozostałych miejscach wydarzeń (nie są widoczne na scenie). Są to: pałac Kreona, miejsce, gdzie leżą niepochowane zwłoki Polinejkesa, grota, w której zostaje zamurowana Antygona.
zapisz streszczenie swojej ulubionej książki
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź