Za siedmioma górami oraz lasami żyłam sobie ja z siedmioma krasnoludkami . Byliśmy szczęśliwi razem dopóki nie nawiedzał nas zły potwór . Po jego odwiedzinach zawsze był harmider w naszym małym ciepłym domku . Próbowaliśmy nie raz pokonać stwora . Pewnego razu ja się mu postawiłam i niestety potwór z małego lasu drapnął mnie swym dużym pazurem a ja oszołomiona straciłam przytomność i upadłam z dachu domku na ziemię . Krasnale próbowali mnie obudzić , lecz nic z tego . Położyli mnie do pięknego szklanego grobowca . Nazbierali dużo kwiatów i położyli obok mnie . Leżałam tam prawie , że już umierając aż tydzień . Po tygodniu książę zajeżdżał koło lasku i zobaczył mnie a przy mnie płakały krasnoludki chcąc abym się ocknęła. Królewicz też pochłonął smutkiem i na pożegnanie pocałował mnie w usta . O dziwo po wspaniałym pocałunku obudziłam się i wstałam aby zobaczyć mego wybawcę . Na widok tego , że wstałam z malutkiej i szklanej trumny krasnoludki zaczęły się cieszyć . Z radości podskakiwały , przytulały mnie . Książę zaproponował abym z nim pojechała na zamek i została jego ukochaną . Tak więc zgodziłam się no bo która dziewczyna nie zgodziła się zostać królewną ? Nie znam takiej ! Wsiadłam na konia i odjechałam na cudny zamek do królestwa . Oczywiście przed tym ucałowałam moje ukochane krasnoludki ! Na zamku byłam taka szczęśliwa ! Żyłam długo i szczęśliwie ! I odwiedzałam krasnoludki w wolnym czasie . KONIEC !
