Moja idealna kraina to taka, w której nie byłoby niezgody i przemocy. Wszystkiego byłoby pod dostatkiem, ludzie byliby szczęśliwi. Oto moja wizja utopii. Tak właściwie utopia to nierealna wizja szczęśliwej, idealnej krainy, gdzie nie ma nędzy i wyzysku, przemocy i zła. Tomasz Morus - renesansowy humanista, angielski polityk, twórca dzieła „Utopia” za wierność swoim poglądom stracił życie. W swym utworze opisał porządek i ład poprzez pewną harmonię życia codziennego. Jego wizja przedstawiała równość społeczeństwa, która była warunkiem sprawiedliwości. W rodzinie powinna być określona ilość osób, unifikacja - wszyscy nosiliby jednakowe stroje. Świat, jaki wymarzył sobie Morus, był bardzo uporządkowany. Wyobrażam sobie jego utopię jako jedno, wielkie państwo, w którym panuje idealna harmonia. Każdy człowiek jest równy drugiemu, nie istnieje podział i rozwarstwienie społeczeństwa na biednych i bogatych. Taki świat byłby piękny, ale czy nie nudny i monotonny? Żyjąc w takiej utopii każdy z nas wiedziałby, co go czeka i jak będzie wyglądało całe życie. A gzie ta niepewność jutra rodząca różne inspiracje, wywołująca nieprzewidziane emocje? Tak naprawdę każdy ma swoje przeznaczenie i żyje według tego, co da mu los, lecz nie można tego przewidzieć. Natomiast utopia przedstawiona przez Wisławę Szymborską nawiązuje do ucieczki poza nią i poznania innego świata. Dla autorki wymarzonym światem jest wyspa, na której poszczególne miejsca odpowiadają na pytania i wątpliwości żyjących tam ludzi. Szymborska prezentuje m.in. „Drzewo Słusznego Domysłu”, „Jezioro Głębokiego Przekonania”, „Gorę Niewzruszonej Pewności”. Będąc w takim miejscu również znamy odpowiedzi na nurtujące pytania. Początkowo każdy z nas, wyobrażając sobie swoja idealną krainę, myśli sobie, jakby to było fajnie i łatwo tak żyć. To są pozytywne strony utopii, ale istnieją i zagrożenia. Gdybym żyła w takim idealnym, pełnym prawdy i oczywistości świecie, szukałabym braku tego wszystkiego. Uciekałabym w niewiedzę, kłamstwo, chciałbym odnaleźć swój sens życia. Wolałbym sama dociekać prawdy, dochodzić do wszystkiego samodzielnie metodą prób i błędów, zachowywać swoje tajemnice. Szukałabym drogi wyjścia i możliwości wyboru. Tak więc myślę, że utopia ma swoje pozytywy tylko w marzeniach. Nie chciałabym żyć w tak idealnym świecie, jaki przedstawił Tomasz Morus czy Wisława Szymborska. Potrzebuję nieodkrytych tajemnic, poznania nowych ludzi, co pobudza mnie do zaciekawienia i poznania następnego dnia. Wydaje mi się, że życie w utopii przez swoja monotonność i poniekąd systematyczność, wzbudzały by w ludziach chęć odejścia w nieznane, prowadzać do powstawania zagrożeń. Z drugiej zaś strony, utopia mogłaby być miejscem realizacji tego, o czym się tylko marzy. Z pewnością każdy z nas marzył nie raz o idealnym świecie, więc niech te marzenia pozostaną marzeniami, a świat będzie piękniejszy od jakiejkolwiek utopii.
