[latex]a) \ E_{ke}=hf-W_{0}[/latex] Jest to równanie Einsteina Millikana. Określa ono jaką energię kinetyczną posiadają elektrony wybite w wyniku efektu fotoelektrycznego. hf - energia padającego światła, gdzie: h - stała Plancka równa 6,63 × 10⁻³⁴ Js f - częstotliwość padającego światła W - praca wyjścia ciała na które pada światło Ek - energia kinetyczna wybitych elektronów [latex]b) \ r_n=r_1cdot n^2[/latex] Wzór określa promień n-tej orbity w atomie wodoru. r₁ - promień pierwszej orbity atomu wodoru r₁ = 5,29 × 10⁻¹¹ m [latex]c) \ u_0= frac{W}{h} [/latex] Wzór określa minimalną częstotliwość dla jakiej zachodzi efekt fotoelektryczny dla danego ciała. Vo - minimalna częstotliwość padjącego światła W - praca wyjścia danego ciała h - stała plancka [latex]d) \ h u=W+E_k[/latex] To samo równanie co w podpunkcie a) z tym że tutaj częstotliwość została oznaczona grecką literą ny (tak jak w podpunkcie c i e). [latex]e) \ lambda= frac{c}{ u} [/latex] Związek między długością fali światła, a jego częstotliwością. λ - długość fali ν - częstotliwość fali c - prędkość światła w danym ośrodku. W próżni wynosi ona: c = 3 × 10⁸ m/s Dla powietrza, w zadaniach używa się tej samej wartości co w próżni.
