Marek Edelman jest bohaterem książki Hanny Krall „Zdążyć przed Panem Bogiem“ . Ukazała ona zagładę i okrucieństwo wojny przez pryzmat losów głównego bohatera, który w czasie powstania w getcie był zastępcą dowódcy i członkiem ŻOB-u. Ten opowiada autorce o wydarzeniach , które miały miejsce trzydzieści lat temu a mimo upływu czasu doskonale pamięta wiele szczegółów, gdyż nadal żyją one w jego pamięci.Cierpienie, ból i śmierć,których był świadkiem , wywarły istotny wpływ na jego powojenne życie. Umiał podźwignąć się z tych traumatycznych przeżyć, znajdując cel swojego życia a mianowicie ratowanie życia ludzkiego. Wybrał karierę lekarza kardiologa, gdyż ten zawód czynił go odpowiedzialnym za życie ludzkie, tak jak w getcie kiedy wyprowadzał ludzi z Umschlagplatzu. Nigdy nie był pewien czy uda im się przeżyć, tak samo teraz nigdy nie jest pewien czy pacjent przeżyje skomplikowaną operację, ale wiedział , że warto próbować , ponieważ bierność oznaczała pewną śmierć. W getcie zrozumiał, że ważny jest każdy dzień, każda chwila życia mimo głodu, chorób, cierpienia i nieustannego strachu przed obozem w Treblince. Mimo upływu czasu Edelman ciągle postępuje według tej samej zasady, która kierowała nim w getcie. Nadal stara się ratować jak najwięcej ludzkich istnień. Po wojnie doktor mógł wyjechać za granicę ale nie chciał opuścić Polski, bo tutaj odprowadzał na placu czterysta tysięcy osób, stojąc przy bramie. Wszyscy przechodzili obok niego idąc do wagonów. Nawet wtedy gdy jego żona wyjechała z dziećmi do Francji w czasach antysemickiej nagonki na pytanie dlaczego nie wyjechał z kraju, odpowiadał krótko: „Ktoś przecież musiał zostać z tymi wszystkimi, którzy tu zginęli”. Marek Edelman mimo ogromu cierpienia, bólu i śmierci, których był świadkiem, z którymi sam się borykał znalazł sens swego, powojennego życia. Te doświadczenia wzmocniły go jako człowieka i dały wytrwałość jako lekarzowi w ratowaniu ludzkiego życia.
