Iliada opowiada o zdarzeniach ostatniego roku dziesięcioletniej wojny trojańskiej, którą - według tradycji - wywołało porwanie Heleny, pięknej żony Menelaosa, króla Sparty, przez Parysa, królewicza trojańskiego. Narracja dotyczy przyczyn i przebiegu wony oraz skutków gniewu Achillesa, który, obrażony na wodza wyprawy, króla Agamemnona, odmawia udziału w walce, czym sprowadza na Greków liczne nieszczęścia.
obok Odysei drugi z eposów, których autorstwo tradycja przypisuje Homerowi. Oba utwory datuje się na VIII lub VII wiek p.n.e. – stanowią więc one najstarsze zabytki literatury greckiej i europejskiej w ogóle. Oba poematy są eposami heroicznymi. Powstały prawdopodobnie w Jonii na wybrzeżu Azji Mniejszej – świadczy o tym przede wszystkim ich język, który można scharakteryzować jako archaiczny dialekt joński z elementami dialektu eolskiego. Metrum stanowi heksametr daktyliczny. Tematem utworu jest gniew Achillesa i związane z nim epizody wojny trojańskiej. Tytuł utworu pochodzi od wyrażenia