napisz na temat bogactwa warszawskiego lasu

Las Bielański stanowi wyspę rodzimej roślinności leśnej, która przetrwała w obrębie terenów zurbanizowanych, zachowując cechy właściwe dawnej Puszczy Mazowieckiej, w większym stopniu niż kompleksy leśne Puszczy Kampinoskiej i Puszczy Białej.Na znacznych powierzchniach zachowały się drzewostany o naturalnej strukturze: wielogatunkowe, wielowarstwowe i różnowiekowe. W skład bogatej dendroflory wchodzą nie tylko typowe drzewa lasotwórcze, jak dęby – szypułkowy i bezszypułkowy, lipa drobnolistna, grab zwyczajny, klon zwyczajny, wiązy – szypułkowy i pospolity, jesion wyniosły, olsza czarna, ale również gatunki rzadko spotykane w lasach: dzika jabłoń Malus sylvestris, czereśnia Prunus avium, głóg Crategus monogyna, co świadczy o tym, że nigdy nie był to las produkcyjny. Na szczególną uwagę zasługują liczne okazy starych monumentalnych dębów (do 400 lat), wiązów, grabów i olsz. Nadają one Lasowi pierwotny charakter, niespotykany w warunkach miejskich, stanowią one też cenny miejscowy rezerwuar genów.Rzadko spotykanemu bogactwu gatunkowemu rodzimej dendroflory towarzyszy względne bogactwo zielnych gatunków leśnych, które przetrwały dzięki ciągłości trwania lasu. Dla wielu z nich Las Bielański stanowi jedyne miejsce przetrwania na terenie Warszawy i najbliższych okolic. Udział rodzimych gatunków leśnych decyduje o wysokim bogactwie florystycznym Lasu. Na 1,5 km² jego obszaru notuje się ponad 400 gatunków roślin naczyniowych.