Dlaczego polska w drugiej polowie XVI w. nosiła nazwę Rzeczpospolita obojga narodow ?

Dlaczego polska w drugiej polowie XVI w. nosiła nazwę Rzeczpospolita obojga narodow ?
Odpowiedź

bo byla unia polsko-litewska

Ponieważ było to połączenie Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego istniejące w latach 1569-1795 na mocy unii lubelskiej. Propozycja zmiany charakteru unii realnej została wysunięta przez Zygmunta Augusta na sejmie w Lublinie. Panowie litewscy i magnaci wielokrotnie próbowali zerwać sejm, wielu wyjechało z miasta. Po upływie trzech miesięcy doszło pod podpisania unii realnej (1 lipca 1569). Na jej mocy do Korony zostały włączone ziemie południowo-zachodnie państwa litewskiego (część Kijowszczyzny, Wołynia, Podola, Podlasia). Zgodnie z postanowieniami unii Korona Królestwa Polskiego i Wielkie Księstwo Litewskie zostały przekształcone w jedno państwo federacyjne, Rzeczpospolitą Obojga Narodów rządzone przez monarchę będącego zarazem królem polskim i wielkim księciem litewskim. Powstał wspólny sejm, na którym obradowali razem przedstawiciele szlachty polskiej i litewskiej. Wspólne stały się także polityka wewnętrzna i zewnętrzna oraz waluta. Oddzielne pozostały skarb, sądownictwo, urzędy, wojsko.

Pierwszym krokiem do utworzenia wspólnego państwa polsko-litewskiego była zawarta w 1385 unia w Krewieee. Na przestrzeni dwóch wieków unia ta była na zmianę zacieśniana, osłabiana a nawet zrywana. Dopiero w drugiej połowie XVI w. wobec braku potomka dynastii Jagiellonów przystąpiono do działań mających na celu utrwalenie międzypaństwowego związku. Federacyjna Rzeczpospolita Obojga Narodów powstała w efekcie unii lubelskiej z 1569. Zawarcie unii realnej między Polską i Litwą było jednym z głównych osiągnięć króla Zygmunta II Aug. Po jego śmierci w 1572 doszło do bezkrólewia, podczas którego zreformowano system prawny kraju. Znacznie zwiększyły się wpływy szlachty, a także wprowadzono wolną elekcję jako sposób wyboru monarchy. Złoty wiek Rzeczypospolitej przypadł na koniec XVI i pierwszą połowę XVII wieku, kiedy po dymitriadach i wojnie z Rosją osiągnęła ona w 1618 największy zasięg terytorialny w historii. W tym okresie państwo skutecznie opierało się atakom Szwecji, Rosji i Tatarów. Kres jego świetności położyło powstanie Chmielnickiego w 1648, które zapoczątkowało serię wojen z sąsiadami.

Dodaj swoją odpowiedź