ile jest fragmentow ody do radosci? czym sie różnia?

W utworze "Do radości" tytułowa radość podmiotu lirycznego wynika z boskości, także szczęścia oraz nieśmiertelności. Pojawia się także uczucie przyjaźni, braterstwa oraz zwycięstwo, poczucie doskonałości i wolności. Podmiot liryczny zjawia się czytelnikowi jako pierwsza osoby liczby mnogiej, dowodem tego są następujące czasowniki: wchodzimy oraz wstępujemy. Można przypuszczać, że osoba, która mówi w wierszu identyfikuje się z całą zbiorowością. Adresatem w omawianej odzie jest tytułowa radość, która zostaje wychwalona, jest źródłem wiecznie trwającej wiosny oraz szczęśliwości. Zastosowana tu została forma wołacza l. poj. Wprowadzono także zaimki (np. ten, ta) oraz rzeczowniki (tu przyjaciel, dusza oraz miłość).Wiersz został skierowany do szerokiego kręgu odbiorców, którzy czują się przyjaciółmi ludzi oraz potrafią kochać. Odbiorca części słów zawartych w wierszu jest indywidualność określana w postaci brata. Można przypuszczać, że taką osobą jest każdy człowiek, bowiem każdy z nas należy do jakiejś wspólnoty. Ponadto odbiorcami są takżeludzie spoza kręgu danej wspólnoty. Taki człowiek może czuć się wyobcowany, bowiem nie jest w stanie kochać drugiej osoby ("(…)kto miłości nie zna, niech nie wchodzi tu na próg(…)"). Podmiot liryczny wychodzi z apelem, aby ludzie żyli we wspólnocie. Według tej zasady każdy człowiek winien wcielać w życie zasady miłości oraz braterstwa, także chwalić wolność. Zachęca się tu do naśladownictwa słońca oraz dążeniu do radosnej i pięknej przyszłości.