Plecha porostów może mieć formy: nitkowatą krzaczkowatą – porozgałęziana i wzniesiona (zwisająca w wypadku porostów nadrzewnych) listkowatą – lekko odstaje od podłoża i przypomina pofałdowany na brzegach liść skorupiastą – płaska i ściśle przylega do podłoża np. skały, muru lub kory drzewa
Nauka zajmująca się porostami to lichenologia. Porosty są organizmami pionierskimi porastającymi korę drzew, kamienie, gleby najbardziej ubogie, a także bardziej suche zwane też "glebami poligonowymi". Występują niemalże na wszystkich długościach i szerokościach geograficznych. Najwięcej gleb poligonowych znajduje się w tundrze, a także na pustyniach i stepach. Porosty spotkać można na korze drzew (epifity), drewnie , glebie oraz na naturalnych i antropogenicznych podłożach skalnych, takich jak skałki, kamienie i głazy narzutowe, beton, tynk, cegły, eternit, dachówki . Duża grupa porostów zasiedla różne podłoża, gatunki takie określamy jako ubikwistyczne. Budowa i czynności życiowe porostów Porosty tworzą plechy, które mogą mieć dwie postacie. Komponenty grzybowe i glon mogą być rozmieszczone równomiernie (plecha homeomeryczna) lub komponenty ułożone są warstwowo (plecha heteromeryczna). W drugim przypadku wyróżniamy korę górną (grzyb), warstwę glonową i niżej warstwa strzępek grzyba. Plecha porostów może mieć formy: * nitkowatą * krzaczkowatą – porozgałęziana i wzniesiona (zwisająca w wypadku porostów nadrzewnych) * listkowatą – lekko odstaje od podłoża i przypomina pofałdowany na brzegach liść * skorupiastą – płaska i ściśle przylega do podłoża np. skały, muru lub kory drzewa