Barok i renesans
BAROK
Przełom w baroku:
Przełom w rozwoju nauki i pojmowaniu świata – Kartezjusz z racjonalizmem (XVII w.)
Kryzys gospodarczy.
Powstanie państw luterańskich (Szwecja, Dania, Prusy) bądź wielowyznaniowych (Holandia).
Utrata monopolistycznej pozycji kościoła rzymskiego w kulturze zachodnioeuropejskiej.
Kultura znacznie bardziej dostępna, ale skierowana przede wszystkim do władców i arystokratów.
Wiązał się z kulturą dworską.
Spadek znaczenia włoskich ośrodków kultury, pozycję utrzymał tylko Rzym. W Europie wschodniej i środkowej duże rolę odgrywało Monachium i Drezno, Warszawa, a w XVIII w. Dołączyły do nich Berlin i Sankt Petersburg.
Barok był stylem dominującym w architekturze, literaturze i sztuce w XVII i znacznej części XVIII wieku. W architekturze wykształcił się z renesansowego manieryzmu. Najistotniejszą zmianą było odejście od ładu i porządku. Za najważniejszy czynnik kształtujący rozwój baroku europejskiego uważa się kontrreformację. Świątynie powstające w tym czasie miały imponujące fasady, a wnętrza wypełnione były przepychem złoceń, kolumnami, kopułami, obrazami i rzeźbami, sprawiając wrażenie sceny teatralnej.
Charakterystycznymi budowlami architektury barokowej stały się rezydencje pałacowe.
Obrazy i rzeźby również tworzono na użytek dworski lub kościelny. Przeważała tematyka religijna, mitologiczna i historyczna, charakterystyczne dla malarstwa barokowego są również portrety.
Najwybitniejsi malarze:
- Peter Paul Rubens
- Anton van Dyck
- Diego Velazquez
- Rembrant van Rijn
Twórczość literacka baroku bardzo była związana ze środowiskiem dworskim i jego kulturą. Nawiązywała do wątków mitologicznych i antycznych, a forma utworu przeważała nad treścią. Przedstawianie teatralne znalazły szczególne miejsce w twórczości późnego renesansu i baroku. Pisarzy bądź aktorów (takich jak W. Szekspir, L. De Vega, P. Corneille, J. Racine, Molier) traktowano na równi ze sługami. Jednak przedstawienia teatralne stały się trwałym elementem życia dworskiego. Innym odbiorcą niż dwór, była także publiczność miejska. Paryż i Londyn stały się centrami życia teatralnego.
Centra kultury:
- dwory monarsze Ludwika XIII i Ludwika IV (Francja)
- dwory Filipów II, III, IV (Hiszpania)
- dwór Stuartów (Anglia)
- dwór Rudolfa II, Ferdynanda III i Leopolda I w Cesarstwie
Kultura baroku z znacznej części kontynuowała nurt przemian zapoczątkowany przez humanizm i renesans (rozwój literatury tworzonej w językach narodowych, zainteresowanie kultura antyczną – już w mniejszym stopniu). Językiem elit stał się język francuski.
Okres baroku możemy uważać za czas upadku szkolnictwa i uniwersytetów.
PRZEOBRAŻENIA KULTURALNE W RZCZYPOSPOLTEJ SZACHECKIEJ
RENESANS
Rozwój kulturalny Polski XVI wieku miał charakter przede wszystkim szlachecki. U progu XVI wieku Polska podlegała wpływom dwóch stref kulturowych:
1. wpływ miast niemieckich i niderlandzkich na północy Polki (Gdańsk, Toruń, Elbląg, tereny Prus Królewskich)
2. wpływy włoskie i południowoniemieckie na południu Polski, za sprawą:
- związku małżeńskiego Zygmunta Starego z Boną Sforzą, księżniczką mediolańską (1518r.)
- przybycie na dwór królewski wraz z Boną włoskich dworzan
- związki kulturalne i gospodarcze z krajami Półwyspu Apenińskiego
- ściągniecie na dwór artystów włoskich.
Symbolem renesansu w Polsce są krużganki na dziedzińcu wawelskim i Kaplica Zygmuntowska na Wawelu.
Ważne znaczenie miały kontakty naukowe z Włochami (studia zagraniczne na uczelniach niemieckich i włoskich, rozwój łacińskiej i polskiej publicystyki, rozwój literatury pięknej, upowszechnienie czytania, dzięki wynalazkowi druku, który bardzo szybko dotarł do Polski – Kraków, głównym ośrodkiem wydawniczym).
OKRES BAROKU I SARMATYZMU
Ważne przemiany:
Regres gospodarczy.
Kryzys miast i upadek wielu z nich po wojnach.
Ubożenie szlachty.
Obniżenie poziomu wykształcenia szlachty.
Dwory magnackie jako centra życia kulturalnego.
Sarmatyzm (wyróżnianie się szlachty polskiej od szlachty innych krajów, objawiające się większym zakresem przywilejów i wolności, niezależnością od władzy królewskiej, przekonaniem o kompletnym zamknięciu stanu szlacheckiego.).
Sarmatyzm to ideologia stylu życia i światopoglądu sięgająca chętnie do renesansowych tradycji dawniejszego ładu i porządku. Sarmatę wyróżniał ubiór (długi kontusz, wzorowany na wzorcach orientalnych), podgolona głowa oraz szabla. Sarmaci głowili niezwykle patriotyczny model wychowania potomków. Zjawisko sarmatyzmu jest jedną z ważniejszych przyczyn upadku Rzeczypospolitej.
Sztuka barokowa w Polsce:
- ożywione budownictwo rezydencji magnackich (pałace Lubomirskich w Łańcucie, Ossolińskich w Ujeździe, Rezydencja Jana III Sobieskiego w Wilanowie, Zamek Królewski, pałace w Warszawie)
Polska literatura barokowa:
- Jan Chryzostom Pasek „Pamiętniki”
- Ksiądz Benedykt Chmielowski encyklopedia „Nowe Ateny”
- Samuel Twardowski wiersze
- Andrzej Morsztyn
- Wacław Potocki
- Maciej Sarbiewski (piszący po łacinie)
TRUDNE SŁÓWKA
Donacja –synonimy: darowizna, nadanie, zapis
Manieryzm – w sztuce włoskiej okres późnego renesansu, nawiązywał z jednej strony do monumentalizacji, drugiej dążenia innych twórców do osiągnięcia harmonii, pogody i piękna.
Rokoko – ostatnia faza baroku, styl charakteryzujący się olbrzymią przesadą złotniczą, zachwianiem symetrii, dominacją nieregularnych, niesymetrycznych form, zwłaszcza w architekturze.
DATY
1518 – ślub Zygmunta Starego z Boną Sforzą
1543 – wydanie „O obrotach ciał niebieskich” Mikołaja Kopernika
1568 – wynalezienie kompasu przez Federico Commandino
1582 – reforma gregoriańska
1609 – opublikowanie praw Keplera
1687 – opublikowanie podstawowych praw mechaniki i prawa ciążenia – Izaak Newton
1763 – król Fryderyk II wprowadził jako pierwszy w Prusach obowiązkowe nauczanie początkowe dzieci w wieku od 5 do 13 lat