Omów elementy kosmonautyki Omów pierwszą prędkość kosmiczną Omów drugą prędkość kosmiczną

CZARNA DZIURA Czarne dziury tworzą się, gdy materia osiąga wystarczająco wielką gęstość. Światło nie jest prawie wcale odchylane przez gwiazdę małej gęstości, taką jak czerwony olbrzym. Biały karzeł, o gęstości l tony/cm3, także nie może uwięzić światła, choć może je znacznie odchylić. Jeszcze bardziej może zakrzywiać światło pole grawitacyjne gwiazdy neutronowej, która jest ok. 100 milionów razy gęstsza niż biały karzeł. Jeszcze gęstsza pozostałość po bardzo masywnej gwieździe zakrzywia promienie światła tak bardzo, że nie mogą uciec , jest to właśnie czarna dziura Pierwsza prędkość kosmiczna to najmniejsza pozioma prędkość, jaką należy nadać ciału względem przyciągającego je ciała niebieskiego, aby ciało to poruszało się po zamkniętej orbicie. Z tak określonych warunków wynika, że dla ciała niebieskiego o kształcie kuli, orbita będzie orbitą kołową o promieniu równym promieniowi planety. Ciało staje się wtedy satelitą ciała niebieskiego. Druga prędkość kosmiczna to prędkość, jaką należy nadać obiektowi, aby opuścił na zawsze dane ciało niebieskie poruszając się dalej ruchem swobodnym, czyli jest to prędkość, jaką trzeba nadać obiektowi na powierzchni tego ciała niebieskiego, aby tor jego ruchu stał się parabolą lub hiperbolą. Obliczamy ją porównując energię obiektu znajdującego się na powierzchni oraz w nieskończoności. Energia w nieskończoności równa jest 0 , zatem na powierzchni sumaryczna energia też musi się równać 0