lambda = 0.6 um d = 0.002 mm Światło przechodząc przez dwie szczeliny tworzy obraz dyfrakcyjny. Można tu zastosować równanie siatki dyfrakcyjinej: n*lambda = d*sin(alfa) gdzie n- rząd ugięcia lambda - długość fali d - odległość między szczelinami (stała siatki) alfa - kąt liczony od normalnej do ekranu pod jakim obserwujemy interferencję konstruktywną (maksimum) Zaobserwuejmy prążki n = -3, -2, -1, 0, 1, 2, 3 - w sumie siedem prążków (po trzy rzędy ugięcia z każdej strony + maksimum zerowe - światło nieugięte) kąt nie może być większy ani równy 90 stopni (światło nie dotarłoby do ekranu) Szukamy zatem wartości sin(alfa) dla kolejnych wartości całkowitych n: sin(alfa) = n * lambda / d alfa = arcsin( n * lambda / d ) n = 0, sin (alfa 0) = 0 n = 1, sin (alfa 1) = 0.3 - rząd ugięcia nr 1, pod kątem 17.46 stopni n = 2, sin (alfa 2) = 0.6 - rząd ugięcia nr 2, pod kątem 36.87 stopni n = 3, sin (alfa 3) = 0.9 - rząd ugięcia nr 3, pod kątem 64.16 stopni n = 4, sin (alfa 4) = 1.2 - sinus(alfa)>1 nie ma sensu fizycznego ten rząd ugięcia już nie powstanie Ostatnim rzędem ugięcia będzie rząd n=3 (pod kątem 64.16 do normalnej do ekranu) Zaobserwujemy zatem siedem żółtych ;) prążków (po 3 z każdej strony centralnego maksimum rzędu zerowego) Odpowiedź: Trzy rzędy! (nie licząc zerowego)
