1) zapis cząsteczkowy 2) jonowy 3) skrócony jonowy a) siarczan (IV) potasu 1) K₂SO₃ + 2 H₂O -> 2 KOH + H₂SO₃ 2) 2 K⁺ + SO₃⁻² + 2 H₂O -> 2 K⁺ + 2 OH⁻ + SO₂ + H₂O 3) SO₃⁻² + 2 H₂O -> 2 OH⁻ + SO₂ + H₂O Po prawej stronie został anion wodorotlenowy OH⁻, więc odczyn jest zasadowy. b) siarczan (VI) żelaza (II) 1) FeSO₄ + 2 H₂O -> Fe(OH)₂ + H₂SO4 2) Fe⁺² + SO₄⁻² + 2 H₂O -> Fe(OH)₂ (strzałka w dół!) + 2 H⁺ + SO₄⁻² 3) Fe⁺² + 2 H₂O -> Fe(OH)₂+ 2 H⁺ Po prawej został kation wodoru H⁺, więc odczyn jest kwasowy. c) siarczek amonu 1) (NH₄)₂S + 2 H₂O -> 2 NH₄OH + H₂S 2) 2 NH₄⁺ + S⁻² + 2 H₂O -> NH₄OH + H₂S Nie ma tutaj zapisu skróconego jonowego. Nie występują tutaj też żadne jony H+ ani OH⁻, tak więc odczyn jest obojętny. Do określania roztworu soli wcale nie trzeba robić hydrolizy (hydroliza to tylko dowód), wystarczy tylko się przyjrzeć wzorowi sumarycznemu soli. Sól pochodząca od: - mocnej zasady i słabego kwasu (np. Na₂S, K₂CO₃) = odczyn zasadowy - słabej zasady i mocnego kwasu (np. Fe(NO₃)₂, CuNO₃) = odczyn kwasowy - słabej zasady i słabego kwasu (np. (NH₄)₂S, PbCO₃) = odczyn obojętny - mocnej zasady i mocnego kwasu (np. LiNO₃, MgSO₄)
