1.Paweł z Tarsu (Saul lub Szaweł) urodził się ok. 10. roku po Chrystusie i legitymował się obywatelstwem rzymskim. Działalność rozpoczął ok. 33 roku naszej ery i trwała ona do momentu jego stracenia w Rzymie (pomiędzy 63 i 67 r.). Paweł sprzeciwiał się ograniczaniu misji głoszenia Ewangelii do narodu żydowskiego, przez co przylgnął do niego przydomek ‘apostoła narodów’. Głównym obszarem jego aktywności misyjnej była Azja Mniejsza i Grecja, gdzie założył wiele gmin chrześcijańskich. Bazę jego podróży stanowiła Antiochia, gdzie uczniowie Chrystusa po raz pierwszy nazwali się chrześcijanami (dotychczas wyznawców Chrystusa nazywali chrześcijanami poganie; sami chrześcijanie nazywali siebie uczniami, braćmi, świętymi). Przez długi czas Paweł bezwzględnie prześladował chrześcijan, o czym niejednokrotnie sam wspominał: „Słyszeliście przecież o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży i usiłowałem go zniszczyć, jak w żarliwości o judaizm przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu, jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w zachowywaniu tradycji moich przodków.”. 2.nie wiem tegoo Ale mysle ze z 1 pomogłam:)
