Drzewa zrzucają liście , aby nie tracić przez nie wody w czasie zimy. Sygnałem do zrzucenia liści jest dla drzew długość dnia. Gdy jesienią dni stają się krótsze , między liściem a gałązką drzewa tworzy się przegroda, która sprawia, że do liścia przestaje dopływać woda. Liść usycha i przy podmuchu wiatru odpada od gałęzi. -liście czepne- bluszcz -wabiące- -pułapkowe- dzbanecznik, muchołówka -ciernie- kaktus -spichrzowe- cebula -magazynujące wode- "żywe kamienie"
* Czepne. Liście niektórych roślin (np. groszku) przekształcone są w wąsy, które podobnie, jak ogonki liściowe powojników mogą owijać się wokół różnych przedmiotów. * Spichrzowe. Na przykład łuski cebuli. * Magazynujące wodę. Występują np. u "żywych kamieni" - Lithops. * Obronne. Liście przekształcone w ciernie (np. u kaktusa) lub kolce (np. u róży). * Wabiące. Zwabiają zwierzęta zapylające kwiaty. * Pułapkowe. Występują u roślin owadożernych, "trawiących" owady służące im za źródło azotu. Proces odpadania poprzedza starzenie się liści. Jakie zmiany zachodzą wówczas w liściu? Otóż liście zawierają zielony barwnik, chlorofil. Kiedy liść jest koloru intensywnie zielonego, trudno uwierzyć, że pod zielonym barwnikiem kryją się jeszcze inne, dodatkowe barwniki - żółte ksantofile, pomarańczowe karoteny i czerwone antocyjanidyny. Gdy chlorofil zostanie rozłożony, znika kolor zielony, a ujawniają się niewidoczne dotąd pozostałe barwniki. Liście przybierają teraz piękne, jesienne barwy. Natomiast substancje odżywcze, takie jak skrobia i tłuszcze, magazynowane w liściach, już wcześniej zostały wycofane do pnia i gałęzi. W ogonku liścia, tuż przy łodydze, tworzy się warstwa odcinania, a teraz wystarczy odrobinę silniejszy podmuch wiatru i .... Drzewo, po ciężkiej pracy w sezonie wegetacyjnym jest już gotowe na zasłużony odpoczynek. Stan ten trwa do czasu nadejścia wiosny. Wówczas cała przyroda budzi się z zimowego odrętwienia i spieszy na powitanie wiosny. Wszystkie żywe organizmy, również i drzewa rozpoczynają kolejny cykl swego życia.
Zrzucając liście drzewo jest w stanie spoczynku. Zmniejsza się jego zapotrzebowanie na wodę, gdyż liście jej nie wyparowują. W tkankach magazynowane są cukry i tłuszcze, dzięki którym roślina jest odporna na mróz. Ustaje wówczas fotosynteza. Igły pokryte są grubą warstwą skórki i substancji woskowej, która zabezpiecza je przed niskimi temperaturami, woda zaś jest z nich na okres zimy odprowadzana, by podczas mrozów nie doprowadzić do zamarznięcia i rozsadzenia igły. Dlatego drzewa iglaste, z wyjątkiem modrzewia, nie zrzucają igieł na zimę.
