Opisz objawy i sposób leczenia odry i polio. Z góry dziękuję ;)

odra: Objawy: Plamki Koplika na błonie śluzowej policzka Nigeryjska dziewczynka chora na odrę. W okresie prodromalnym choroby dominuje ostry ból gardła, nieżyt błony śluzowej nosa i spojówek, stan zapalny górnych dróg oddechowych. Występuje często suchy kaszel. Charakterystycznym dla odry jest pojawienie się na błonie śluzowej policzków na wysokości dolnych zębów trzonowych, białawych przebarwień tzw. plamek Koplika. Pojawia się wysoka gorączka. Po kilku dniach (do 5) pojawia się wysypka o charakterze gruboplamistym, kolorze różowym, zlewająca się. Najpierw umiejscawia się na twarzy za uszami i na czole, postępuje w dół obejmując całą powierzchnię ciała. Towarzyszy jej kaszel i wysoka gorączka. Po kilku dniach (4–5) gorączka cofa się, ustępują również objawy zapalenia gardła, wysypka zmienia kolor na ceglasty, a naskórek łuszczy się "otrębiasto". zapobieganie(leczenie): Stosuje się szczepienia dzieci atenuowanym wirusem odry. Można zastosować ludzką gammaglobulinę w kilka dni po zakażeniu jeszcze przed pojawieniem się wysypki celem złagodzenia/zapobiegania chorobie polio: objawy: Przebieg choroby jest różny, od łagodnego do śmiertelnego: * przebieg bezobjawowy – tak przebiega większość zakażeń poliowirusami. * zakażenie poronne – występują objawy nieswoiste * aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (nazywane "jałowym") – występuje u około 1% zakażonych. Zapalenie ustępuje samoistnie i zwykle nie daje powikłań. * postać porażenna – rozwija się u około 0,1% zakażonych: o postać rdzeniowa – charakteryzuje się porażeniami wiotkimi. Wirus atakuje motoneurony α. Powstałe porażenie jest zwykle asymetryczne. Zaatakowane są zwykle motoneurony grup mięśni proksymalnych (dystalne rzadziej) i kończyn dolnych (górne czasem też). Mięśnie unerwiane przez zaatakowane neurony z czasem zanikają (jest to wynik braku troficznego wpływu acetylocholiny). W przypadku polimyelitis utrata czucia zdarza się wyjątkowo rzadko, z tego powodu ten objaw z reguły wyklucza zakażenie poliowirusem. o postać opuszkowa – częstsza u dorosłych niż u dzieci. W tej postaci wirus atakuje struktury podstawy mózgu w tym jądra nerwów czaszkowych oraz ośrodek oddechowy i ośrodek krążenia w rdzeniu przedłużonym. Stanowi ona bezpośrednie zagrożenie życia. o postać opuszkowo-rdzeniowa – obejmuje zarówno rdzeń kręgowy i opuszkę (podstawę) mózgu. Rokowanie jest bardzo złe. * zapalenie mózgu – bardzo rzadkie, ale zwykle śmiertelne. * zespół poporażenny – tzw. zespół post-polio, występuje po 25-30 latach u 20-30% osób z przebytym porażeniem. Przyczyna nie jest poznana, ale zaobserwowano, że: o choroba obejmuje głównie mięśnie poprzednio względnie zaoszczędzone, o choroba postępuje na tyle wolno, że nie prowadzi do wyraźnego upośledzenia czynności mięśni. Leczenie: Pierwszą skuteczną szczepionką przeciwko polio była szczepionka Koprowskiego – podawana była doustnie i zawierała atenuowanego wirusa. Została wyparta przez szczepionkę Sabina. Obecnie stosuje się dwie szczepionki, są to: * szczepionka Salka (w literaturze anglosaskiej IPV – Inactivated Poliovirus Vaccine) – zawiera zabite wirusy podawane pozajelitowo (iniekcja). Wywołuje tylko odpowiedź ogólnoustrojową, wirusy nie kolonizują nabłonka jelit i nie pobudzają produkcji odpowiedniej Ig A. * szczepionka Sabina (w literaturze anglosaskiej OPV – Oral Poliovirus Vaccine, w zależności od ilości typów wirusa (I, II lub III) rozróżnia się: mOPV – monovalent OPV lub tOPV – trivalent OPV)- jest to szczepionka zawierająca żywe, atenuowane wirusy. Jest podawana doustnie. Jej zaletą jest łatwiejsze podanie, co umożliwia skuteczniejsze szczepienia masowe (zwłaszcza w krajach rozwijających się, gdzie jest to choroba najczęstsza (ognisko endemiczne w Indiach, Pakistanie i Nigerii), a brakuje wykwalifikowanego personelu medycznego). Kolejna przewaga nad szczepionką Salka to wywołanie odporności nie tylko ogólnej, w wyniku przenikania wirusów do krwi, ale i miejscowej, którą stymuluje namnażanie się wirusa w enterocytach. Wirus atenuowany zakaża ponadto osoby nie szczepione na drodze fekalo-oralnej. Ze względu na znacznie większą ilość szczepionych niż chorych teoretycznie szczep atenuowany powinien wypierać ze środowiska szczep dziki. Jej wadą jest możliwość rewersji do formy o pełnej wirulencji w czasie replikacji w enterocycie. Zachorowania poszczepienne zdarzają się jednak rzadko (3,8 przypadków na 10 milionów dawek). Służby epidemiologiczne zalecają szczepionkę Sabina, choć część lekarzy nawołuje do powrotu do szczepionki Salka ze względu na brak możliwości rewersji. W Polsce stosuje się serię kombinowaną. Najpierw otrzymuje się szczepionkę Salka (dwa razy), a następne dawki to szczepionka Sabina. myślę że pomogłem...;)

POLIO: charakteryzuje się porażeniami wiotkimi. Wirus atakuje motoneurony α. Powstałe porażenie jest zwykle asymetryczne. Zaatakowane są zwykle motoneurony grup mięśni proksymalnych (dystalne rzadziej) i kończyn dolnych (górne czasem też). Szczepienia Salka i Sabina ODRA: Dotyczą głównie dzieci z niedoborami odporności, niedożywionych, z wadami serca, niemowląt. Najczęściej spotyka się: zapalenie płuc spowodowane nadkażeniem bakteryjnym, zapalenie ucha środkowego, zapalenie mięśnia sercowego,zapalenie mózgu (około 1 na 1000 zachorowań),podostre stwardniające zapalenie mózgu. Stosuje się szczepienia dzieci atenuowanym wirusem odry. Można zastosować ludzką gammaglobulinę w kilka dni po zakażeniu jeszcze przed pojawieniem się wysypki celem złagodzenia/zapobiegania chorobie.