Sukcesy teorii względności ( rózne efekty rzeczywiste)

Relatywistyczne wydłużenie czasu (nazywane też „dylatacją” czasu) i skrócenie długości (określane przez fizyków jako skrócenie Lorentza) nie są jedynymi „dziwnymi” efektami zachodzącymi przy prędkościach bliskich prędkości światła. Jest to dość zrozumiałe, bo skoro podstawy postrzegania zjawisk – czas i przestrzeń ulegają modyfikacji, to wszystko co od nich zależy, też będzie się transformować inaczej, niż byśmy to sobie początkowo wyobrażali. W rezultacie innego spojrzenia na czas i przestrzeń przestaje obowiązywać większość klasycznych wzorów opisujących różne zjawiska. Zmienić trzeba m.in.: Klasyczne prawo dodawania prędkości – okazuje się, że dwa obiekty poruszające się naprzeciw siebie z prędkościami bliskimi prędkości światła, nie dają prędkości zbliżania się (obserwowanej w jednym z tych układów) większej niż prędkość światła. Transformacja przyspieszenia – ponieważ prędkość ulega modyfikacji w układach szybko poruszających się, to i przyspieszenie z tej prędkości wynikające, zachowywać się będzie w nowy sposób. Transformacja energii i pędu – tu dochodzimy do słynnego wzoru E = mc2. Jego konsekwencje wykraczają daleko poza dywagacje u kogo zegarek się późni, a u kogo nie. W oparciu o to proste równanie można wyjaśnić tak fantastyczne efekty jak: istnienie antymaterii, wybuchy jądrowe, produkcję energii w gwiazdach, a nawet powstawanie wszechświata. Spojrzenie na grawitację. Zjawiska które do tej pory omawiałem wynikają z tak zwanej „szczególnej teorii względności”, czyli ograniczonego przypadku teorii względności zajmującego się wyłącznie układami inercjalnymi. „Ogólna teoria względności” rozszerza naszą możliwość tłumaczenia zjawisk o układy nieinercjalne, a co za tym idzie także o zjawiska w polu grawitacyjnym. Ogólna teoria względności jest bardzo trudna matematycznie ponieważ posługuje się m.in. pojęciem tensora – obiektu zawierającego w sobie wiele danych na raz (w OTW rozpatruje się m.in. tensory o 256 składowych). Dlatego teoria ta jest dostępna jedynie dla prawdziwych matematycznych „twardzieli”. i wiele innych - np. w inny sposób traktowana jest masa, moment bezwładności, moment pędu itp...