Tradycyjnie przyjmuje się, że termin religia pochodzi od łacińskiego słowa – religio. Jest to jednak sprawa dyskusyjna, bowiem istnieją jeszcze inne łacińskie formy, w których można doszukiwać się pochodzenia słowa religia (relegere, religare, reeligere). Najogólniej jednak mozna zdefiniować, że religia wyraża, określa i opisuje system wierzeń oraz praktyk ukierunkowanych na świat duchowy lub nadprzyrodzony, który istnieje i funkcjonuje w społeczności ludzkiej. Religia manifestuje także relację jednostki do różnie pojmowanego sacrum, czyli sfery świętej i boskiej.
Religia posiada wiele elementów, które wyrażają jej cechy oraz charakter. Najważniejszy z nich to doktryna, czyli zespół prawd wiary, zwanych dogmatami. Innym elementem religii jest jej kult, czyli czynności rytualne. Religia jest najczęściej zorganizowana w sposób społeczno-instytucjonalny. Jest to przede wszystkim wspólnota religijna, znana np. w chrześcijaństwie jako kościół oraz osoby zajmujące się organizacją życia religijnego, czyli kapłani lub – najogólniej – duchowni. Jak dowodzi współczesna filozofia religii, psychologia i teologia osoba ludzka posiada naturalną potrzebę określenia się wobec wyczuwalnej sfery sacrum. Relacja jednostki do sacrum skupia się wokół poczucia świętości - chęci zbliżenia się do sacrum, poczucia lęku, czci czy dystansu wobec niego. Badaniem religii zajmują się religioznawstwo. Fenomenem religii zajmują się także inne nauki: filozofia (filozofia religii, filozofia Boga), socjologia religii, geografia religii, etnologia, etnografia i teologia. Religia dzieli się ze względu na podmiot objawienia na religię naturalną i objawioną. Ze względu na stosunek do istoty wyższej (Bóg, bóg, bogowie, bóstwo) na monoteizm, politeizm, henoteizm, panteizm i animizm. Ze względu na zasięg oddziaływania religia dzieli się na: religie uniwersalistyczne, narodowe i plemienne.
Aborcja, poronienie, czy też skrobanka-jest zawszezamordowaniem dziecka w łonie matki (najczęściej w 3 lub 4 tygodniu od poczęcia) Wszystkie te nazwy sprowadzają się do jednego zabójstwa dziecka z premedytacja. Pismo św. mówi nam, że Bóg jest dawcą zycia ludzkiego przy współudziale rodziców. Bóg jest największym obrońcą życia każdego czlowieka. W 5 przykazaniu mówi "nie zabijaj". Dlatego właśnie Jan Paweł II odwołując się do tego przykazania w 1995r. ogłosił encyklikę "Ewangelium vitae" czyli ewangelie życia w której bardzo mocno broni życia ludzkiego. Ewangelia zostala wydana 25 marca 1999r. w świętao Zwiastowania Pańskiego. W wstępie papież uzasadnia wielką radość i wartość każdego ludzkiego życia. Czlowiek jest powołany do pełni życia i nikt nie ma prawa jemu go odbierać. Jedynie sam Bóg może decydować o życiu i smierci.