Łubin może rosnąć na glebach ubogich w azot ponieważ syntezuje go z powietrza i przechowuje w korzeniach, wzbogaca on glebę w azot. Dlatego też łubin często wysiewany jest jako tzw. poplon - po wyrośnięciu jest zaorywany i w ten sposób traktowany jest jako naturalny azot Rosiczka braki azotu uzupełnia owadożernością - potrzebny jej azot czerpie ze złapanych owadów i przemian chemicznych podczas ich trawienia
Wytłumacze to po swojemu: Łubin jest roslina która przy swoik korzeniach ma "pęcherzyki" w który żyją bakterie symbiozujace z łubinem, zapewniajace substancje pokarmowe. Rosiczka pożerajac owady takie jak muchy dostarcza sobie potarmu który trawi i w skutek reakcji chemicznych powstaje azot i inne składniki potrzebne do własciwego funkcjonowania rośliny.
Na ziemiach zbitych (np. pobudowlanych) lub dawno nieuprawianych, które są przeznaczone na ogród użytkowy, rośliny na nawóz zielony możemy uprawiać nawet i rok. Szczególnie korzystne działanie ma łubin (żółty, biały, wąskolistny) z rozbudowanym systemem korzeniowym i zdolnością magazynowania azotu. Rosiczka: Rośnie na torfowiskach wysokich i niskich. Aby poprawić zaopatrzenie w azot roślina ta chwyta owady, które przyklejają się do lepkich, gruczołowatych włosków. Gruczoły produkują wydzielinę trawienną rozkładającą zdobycz. Produkty trwienia są przez rośiczkę przyswajane za pośrednictwem włosków absorbujących. To dodatkowe źródło azotu umożliwia roślinie egzystencje na glebach ubogich w ten składnik. Zapotrzebowanie na związki orgaiczne jest zaspokajane dzięki fotosyntezie.
