Na jutro rano! Kultura i sztuka XXI - charakterystyka (minimum 1 kartka A4 ) Dziękuje.

Muzeum Sztuki w Łodzi posiada jedną z najciekawszych kolekcji sztuki XX i XXI wieku w Europie. Podstawową wartość zbioru, który w większości tworzą dzieła z obszaru sztuki eksperymentującej, stanowi jego otwarcie na współczesność. Sercem zbiorów jest Międzynarodowa Kolekcja Sztuki Nowoczesnej grupy „a.r.”. Stanowi ona fenomen na skalę światową. Została bowiem zainicjowana przez samych artystów i stworzona dzięki darom od twórców. Dzięki staraniom kolejnych dyrektorów kolekcja systematycznie poszerzała się. W ms2 zbiory zostaną pokazane na powierzchni ponad 3000 m2 – znacznie większej niż w dotychczasowym budynku. Sformułowanie koncepcji stałej ekspozycji poprzedził intensywny okres przygotowań w postaci Szkiców do kolekcji, czyli trzech wystaw pokazujących dzieła ze zbiorów Muzeum z zupełnie nowych perspektyw. Wystawy te to: Sztuka i Polityka, Siła formalizmu oraz Poza zasadą rzeczywistości. Szkice stanowiły zapowiedź nowej koncepcji stałej ekspozycji muzeum. Jej zasadniczym założeniem jest ciągła aktualizacja sztuki, ukazywanie jej jako istotnej z perspektywy dzisiejszego odbiorcy. Stąd też koncepcja ta zrywa radykalnie z dominującą w wystawiennictwie muzealnym zasadą chronologii. Sytuowanie dzieł na osi czasu czyni z nich bowiem zaledwie ilustrację epoki, kierunku czy ruchu artystycznego. Na wystawie w ms2 dzieło nie pojawia się jako pamiątka zaświadczająca o czasie minionym – i tylko z tego czerpiąca swoją wartość – ale jako zjawisko i komunikat istotny dla nas dzisiaj. Metodą organizującą ekspozycję są cztery triady pojęć – z jednej strony istotnych dla rozważań nad współczesną kulturą, z drugiej dających się wyprowadzić z kolekcji „a.r.”. Wśród pojęć tych znajdą się takie, jak „utopia”, „obraz”, „ciało” czy „fantazmat”. Widzowi zostaje zaproponowana narracja, z której może, ale nie musi skorzystać. Jej celem jest umożliwienie widzom alternatywnej, w stosunku do dominujących, formy odbioru nowoczesnej sztuki – a więc takiej, która pozwoli skupić się na rozpoznawaniu nie tyle historyczno-artystycznych powiązań, ile znaczeń odnoszących się do współczesności, do spraw, które są istotne dla nas tu i teraz.

Musisz scharakteryzować kulturę i sztukę obecnego wieku rozumiesz dowiedz się jaki jest styl

Starożytność w dziejach Żydów stanowi okres formowania się zarówno Judaizmu, jak i głównych cech określających ethnos żydowski. Na przestrzeni kilkunastu stuleci, które dają się badać źródłowo, Żydzi organizowali się w różne wspólnoty, zależnie od epoki i warunków politycznych. Tworzyli wspólnotę plemienną, monarchię Judy i Izraela, trwali jako wspólnota bez państwa w okresie babilońskim, perskim, hellenistycznym i rzymskim. Tworzyli wreszcie gminy w diasporze i państwa na wzór hellenistyczny. Sekcja ma za zadanie prezentację różnych aspektów związanych z istnieniem, cechami charakterystycznymi i wzajemnymi relacjami (zarówno ze światem zewnętrznym, jak i z innymi instytucjami wspólnoty żydowskiej, np. diaspora wobec państwa w Palestynie; lub wspólnota żydowska wobec zwierzchniej nieżydowskiej władzy politycznej, itp.) między instytucjami organizującymi wspólnoty żydowskie w starożytnoś