Filozofia średniowiecza oraz słynni filozofowie średniowiecza!!! PILNE !!!! Pomóżcie, bo na jutro potrzebne :(!!!!

Średniowiecze to bardzo religijna epoka. Wysiłki filozofów spoczywają na wyjaśnianiu problemów związanych z bogiem i wiara. Zastanawiano się nad użyciem rozumu do wyjaśniania tych problemów. Filozofia jako nauka zmieniła swój zakres. W przeszłości filozofowie chcieli wiedzieć wszystko o wszystkim. Zadawali pytania dotyczące wszystkich dziedzin. Teraz nastąpiło jakby zawężenie ich zainteresowań. Skierowali je do spraw dotyczących wiary i boga. średniowiecznych filozofów formułował święty Augustyn: Chcę poznać boga i duszę. Czy nic więcej? Nic. - Powiada. Średniowiecze realizowało właśnie ten program. Święty Anzelm (1033-1109) - teolog i filozof pochodzenia włoskiego, benedyktyn. Doktor Kościoła, biskup Canterbury.Święty Anzelm podjął tezę, że filozofia jest służką teologii. Ma służyć wierze. Jest dyscypliną podporządkowaną celom teologicznym.Był on też autorem ciekawego dowodu na istnienie boga. Twierdził on, że samo istnienie pojęcia boga jest wystarczającym dowodem na jego istnienie. Kościół nigdy tego dowodu nie uznał, ale mu tez nie zaprzeczył. W historii wielu filozofów próbowało samym istnieniem jakiegoś pojęcia udowodnić istnienie rzeczy, którą by to pojęcie określało. Nazywa się ten dowód dowodem ontologicznym.Kościół nie przyjął takiego wytłumaczenia. Jednak nie było ono dla kościoła niekorzystne. Teologia wybroniła się bo przecież pojęcia z nią związane dotyczą czegoś wyższego rzędu.

1. ABBAGNANO Nicola (1901-90) filozof, najwybitniejszy wł. przedstawiciel egzystencjalizmu, określanego przezeń jako filozofia możliwości (ponieważ nic nie zmusza nas do bycia tym, czym jesteśmy i do czynienia tego, co czynimy); m.in. Wstęp do egzystencjalizmu, Historia filozofii, Słownik ... 2. ABÉLARD Pierre (1079-1142) Zdjęcie filozof i teolog franc.; w sporze o uniwersalia zajął stanowisko nominalistyczne (twierdził, że nie ma bytów innych poza jednostkowymi, realnie istniejącymi); uznawał prymat konkretu nad tym co ogólne, wyższość poznania zmysłowego nad ogólnym; za kryterium ... 3. ABRAMOWSKI Edward Józef (1868-1918) działacz społ. i polit., filozof, psycholog i socjolog; prof. Uniw. W-wskiego, zał. Inst. Psychologicznego, badacz podświadomości; współzał. PPS, teoretyk polskiej odmiany ... 4. ABUBACER , właśc. Ibn Tufajl (ok. 1110-ok.1180) arabski filozof, matematyk, poeta i lekarz; jeden z gł. filozofów arab. średniowiecza na Płw. Iberyjskim (Andaluzja), przyjaciel Awerroesa. 5. ACOSTA Uriel , właśc. da Costa (ok. 1585-1640) żydowski filozof i reformator rel. działający w Amsterdamie; głosił śmiertelność duszy i utrzymywał, że prawo Mojżeszowe jest dziełem ludzkim; wyklęty przez gminę żyd. i uwięziony zakończył życie samobójstwem; ocalała w przekładzie łac. autobiografia Wizerunek własny żywota ... 6. ADAM POLAK , Adam z Łowicza, Adam z Bochenia (?-1514) lekarz Zygmunta I, humanista, prof. i rektor (1510-11) Akad. Krakowskiej; niekonwencjonalny myśliciel, sprzeciwiał się dominacji stanu duchownego (jako bezżennego) nad świeckim; wysunął hipotezę nieśmiertelności ludzkości jako gatunku; gł. dzieło: ... 7. ADLER Friedrich (1879-1960) austriacki filozof, pisarz i publicysta, teoretyk austromarksizmu; 1916 zastrzelił premiera Austrii hr. K. Stürgkha; skazany na karę śmierci, ułaskawiony; 1919-23 poseł do parlamentu; 1923-40 sekretarz gen. "^Międzynarodówki 2 1/2"^MIĘDZYNARODÓWKA 2 ½, ... 8. ADORNO Theodor W. , właśc. T.W. Wiesengrund (1903-69) niemiecki filozof, socjolog i teoretyk muzyki; twórca tzw. szkoły frankfurckiej; z M. Horkheimerem współzał. we Frankfurcie n. Menem Institut für Sozialforschung; 1938-49 na emigracji w USA; Filozofia nowej muzyki, Dialektyka negatywna. 9. AJDUKIEWICZ Kazimierz (1890-1963) filozof i logik; prof. uniw. we Lwowie, Poznaniu i W-wie, czł. PAN i Akad. Finlandii; współtwórca szkoły lwowsko-warszawskiej; badał rolę języka w poznaniu, zajmował się również epistemologią, teorią i metodologią nauk; zwolennik radykalnego ... 10. ALBERT WIELKI , Albertus Magnus, właśc. Albert von Bollstädt, święty (ok. 1193-1280) niemiecki filozof, teolog i przyrodnik, dominikanin, doktor Kościoła; wykładowca teologii w Paryżu, nauczyciel św. Tomasza z Akwinu; 1260-62 biskup diecezji ratyzbońskiej; nie stworzył własnego systemu filoz.; wielki kompilator: uznał za konieczne przyswojenie sobie ...