Miltiades Młodszy- to polityk i wódz ateński. Zwycięzca spod Maratonu, ojciec Kimona. Aleksander III Wielki- zwany też Aleksandrem Macedońskim ὁ ); ur. 20 albo 26 lipca 356 p.n.e. w Pella, zm. 10 czerwca 323 p.n.e.) – król Macedonii z dynastii Argeadów (336-323 p.n.e.). Jest powszechnie uznawany za wybitnego stratega i jednego z największych zdobywców w historii ludzkości. Kserkses I (Chszajarsza, ur. ok. 517 p.n.e., zm. 465 p.n.e.) – król perski pochodzący z dynastii Achemenidów. Syn i następca Dariusza I Wielkiego. Panował w latach 485-465 p.n.e. Filip II-król Macedonii z dynastii Argeadów (357 -336 p.n.e.), wybitny polityk, strateg i reformator armii macedońskiej. Dzięki sukcesom w wojnach z sąsiadami powiększył terytorium państwa, tworząc z Macedonii silny organizm państwowy. Ojciec twórcy imperium macedońskiego, Aleksandra Wielkiego. Pitagoras (ur. ok. 572 p.n.e. na Samos, zm. ok. 497 p.n.e. w Metaponcie) – grecki matematyk, filozof, mistyk, twórca twierdzenia Pitagorasa. Fidiasz (ok. 490 p.n.e. - ok. 420 p.n.e.) – rzeźbiarz grecki, uważany za najwybitniejszego przedstawiciela greckiej rzeźby starożytnej okresu klasycznego. Syn Charmidesa z Aten, uczeń Hageladesa z Aten i Hegiasa z Argos. Przyjaciel i doradca Peryklesa. Kierował pracami rzeźbiarskimi na Akropolu ateńskim (447 p.n.e. - 432 p.n.e.); później działał w Olimpii. Wywarł decydujący wpływ na rozwój greckiej rzeźby monumentalnej. Temistokles ( ur. ok. 524 p.n.e. w Atenach, zm. ok. 459 p.n.e. w Magnezji nad Meandrem) – polityk i wódz ateński, piastujący oficjalne stanowiska archonta i stratega, przywódca stronnictwa demokratycznego, twórca potęgi morskiej Aten w V wieku p.n.e. Uważany jest za najwybitniejszego, obok Peryklesa, polityka w historii starożytnych Aten. Leonidasz-W 480 p.n.e. dowodził obroną przesmyku termopilskiego, stojąc na czele 300 Spartan i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich państw. Przez trzy dni odpierał ataki wielotysięcznej armii króla Persji, Kserksesa, która nie mogła w wąskim przejściu wykorzystać swojej liczebnej przewagi. W wyniku zdrady pasterza Efialtesa, wrogie oddziały zaszły od tyłu greckich żołnierzy. Leonidas odesłał wtedy wojska państw sprzymierzonych i wraz z trzystoma Spartanami, tyluż Helotami oraz siedmioma setkami Tespijczyków bronił wąwozu do końca. Poświęcenie Leonidasa i jego wojowników dało czas reszcie żołnierzy na wycofanie się. Pauzaniasz – wódz spartański z przełomu VI i V w. p.n.e., dowódca w bitwie pod Platejami, pretendent do korony królewskiej Sparty po śmierci Leonidasa.
