1. * 78,1% azotu, * 20,9% tlenu, * 0,9% argonu, * 0,1% innych gazów, jak: wodór, hel, krypton i ksenon. Zawiera ono także zmienną ilość pary wodnej, dwutlenku węgla oraz składników mineralnych i organicznych, do których należą: pyły, sadza, sole i bakterie. 2. * (przestrzeń kosmiczna) * jonosfera (85–2000 km) * egzosfera (500–2000 km) * termosfera (85–500 km) * mezosfera (50– 85 km) Następuje tutaj wyraźny spadek temperatury od 0 do –70 °C. Niebo zmienia kolor z błękitnego na granatowoczarny, pojawiają się na nim gwiazdy. Obserwator znajdujący się na wysokości mezosfery widzi już w dole błękitną wstążkę atmosfery, nad którą rozciąga się czerń kosmosu. Ciśnienie atmosferyczne i gęstość powietrza spadają do śladowych wartości. Skład chemiczny atmosfery pozostaje jednak cały czas stały. Większość cząstek gazów atmosferycznych jest w stanie zjonizowanym, co sprawia, iż powietrze staje się odtąd bardzo dobrym przewodnikiem prądu elektrycznego. Niekiedy obserwowane są, szczególnie w dużych, północnych szer. geogr. tzw. obłoki srebrzyste, zwane też nocnymi obłokami świecącymi. Jednak ich występowanie nie ma nic wspólnego z parą wodną, a raczej z obecnością pyłu kosmicznego na tak dużych wysokościach. Ostatecznie jednak ich powstawanie nie zostało jeszcze wyjaśnione. * stratosfera (12–50 km) * troposfera (do ok. 12 km)
