Surrealizm stanowił pewną postawę życiową. Prowokacyjny charakter ich wystąpień wynikał z buntu przeciwko istniejącej rzeczywistości. Sztukę traktowali jako rodzaj metody poznania nieznanych dotąd człowiekowi obrazów jego duszy - dziedzin, które były przez oficjalną naukę w dużej mierze poznane np. marzenia senne, halucynacje, szaleństwo. Surrealiści bronili przede wszystkim wolności człowieka. W pierwszym okresie ważną rolę spełnia w surrealizmie literatura, z której czerpie on impulsy. Jest to kierunek figuratywny, uciekający się do zapożyczeń z dziedziny snu. W drugi nurt kładzie nacisk na walory głównie malarskie, poszukiwanie nowych technik i materii jak collages, elementy pozamalarskie, czy wcielone do obrazu rzeźby lub przedmioty. Salvadore Dali - najsłynniejszym spośród niezliczonych malarzy malarstwa XX-wieku. Malarz opierał się głownie na twórczości Giorgia de Chirico. Odwzorowuje on naturę w sposób iluzjonistyczny, czerpie z malarstwa tradycyjnego. W jego obrazach wszystkie przedmioty można odtworzyć i nazwać po imieniu. Zostają one wykorzystane w sposób fantastyczny, powiązane zupełnie nieoczekiwanie w sposób nie mający odpowiednika w rzeczywistości. Kształtowanie nowej rzeczywistości z form całkowicie wysnutych z fantazji - romantyczna odmiana abstrakcji o przewadze elementów fantastycznych. Salvador Dali namalował obraz ' Kuszenie św. Antoniego'. Zafascynowały go dziwaczne stwory, które opanowały niebo na Boschowskim tryptyku przedstawiającym kuszenie św Antoniego. U góry widzicie lewe skrzydło tryptyku , na którym stwory są najbardziej widoczne, choć nie brak ich na prawym skrzydle i środkowym panelu. W wyniku tej inspiracji narodził się jeden z najbardziej znanych symboli Dalego – słonie z arcy długimi, cieniutkimi nogami. Dali co prawda namalował takiego słonia już we wcześniejszym obrazie, ale to stado umieszczone w “Kuszeniu…” rozsławiło ten motyw.
