Dymitr Szostakowicz - (ur. 25 (12) września 1906 w Sankt Petersburgu, zm. 9 sierpnia 1975 w Moskwie) – kompozytor i pianista rosyjski. Urodził się w Petersburgu w rodzinie rosyjskiej. Tam też ukończył konserwatorium w 1923 na wydziałach fortepianu i kompozycji. W 1926 rozgłos zdobyła jego pierwsza symfonia. W 1927 otrzymał dyplom honorowy na I Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest twórcą sześciu koncertów, piętnastu kwartetów smyczkowych i piętnastu symfonii. Bardzo wcześnie rozpoczął komponować; studiował w konserwatorium petersburskim. Dyplom z fortepianu uzyskał w 1923, dwa lata później - dyplom z kompozycji. Radykalizm języka muzycznego Szostakowicza okazał się jednak nie do przyjęcia dla ówczesnej stalinowskiej ideologii polityczno-kulturalnej. Po paru niefortunnych próbach znalezienia właściwego rozwiązania sytuacji kompozytor zdecydował się zrezygnować z dotychczasowego stylu i techniki kompozytorskiej, z poszukiwania nowych środków, uprościł język na rzecz maksymalnej komunikatywności wyrazu i nieskomplikowanej formy. W okresie wojny napisał VII Symfonię "Leningradzką" o ilustracyjnym charakterze. Ten utwór i towarzysząca mu legenda przyniosły kompozytorowi popularność, także za granicą, zwłaszcza w USA. Ciągłe konflikty ze stalinowską cenzurą doprowadziły do utracenia przez kompozytora wszelkich przywilejów w 1948. Ograniczenia w muzyce Szostakowicza i w jego stylu życiowym zostały nieco złagodzone w 1949, po napisaniu kantaty "Pieśni lasu", gdzie Stalin był sławiony jako "wielki ogrodnik". W tym samym roku Szostakowicz odzyskał paszport i reprezentował ZSRR na międzynarodowym kongresie muzycznym w USA. Zasłużył się wtedy władzy tak bardzo, że w 1951 został mianowany posłem do Rady Najwyższej ZSRR. W 1960 Szostakowicz wstąpił do KPZR.
Dymitr Szostakowicz urodził się 12 (25) września 1906 roku w Sankt Petersburgu. Jego ojciec, z wykształcenia inżynier był miłośnikiem muzyki, natomiast matka grała na pianinie. Co ciekawe, Szostakowicz w przeciwieństwie do wielu wybitnych kompozytorów w dzieciństwie nie przejawiał nadzwyczajnych zdolności muzycznych. Jego "przygoda" z muzyką rozpoczęła się dopiero w 1919 roku, gdy wstąpił on do konserwatorium pietrogrodzkiego. Początkowo studiował wyłącznie w klasie fortepianu, następnie zajął się także komponowaniem. Będąc jeszcze studentem Szostakowicz zaczął pracować jako taper, akompaniując do niemych filmów. Niektórzy uważają, że ta praca wywarła wpływ na późniejszy styl Szostakowicza, dodając do niego elementy groteski. W 1923 r. Szostakowicz ukończył klasę fortepianu w konserwatorium, a dwa lata później otrzymał dyplom dyrygenta. Jego pracą dyplomową była Pierwsza Symfonia, która przyniosła mu światową sławę. W 1927 r. Szostakowicz dostal sie do finalu prestiżowego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie. Wielkim sukcesem zakończyła się także premiera pierwszego baletu Szostakowicza - Złoty wiek. Trochę inaczej sprawa się miała z pierwszą operą. Choć początkowo "Lady Makbet mceńskiego powiatu" została odebrana przez publiczność przychylnie, to jednak z czasem na Szostakowicza posypał się grad druzgocącej krytyki ze strony krytyków. W 1937 roku Szostakowicz zaczął prowadzić klasę kompozytorską w Leningradzkim Konserwatorium, gdzie w 1939 r. uzyskał tytuł profesora. Po wybuchu wojny Szostakowicz pozostał w Leningradzie, gdzie podczas blokady miasta pracował nad 7-mą Symfonią, nazwaną później "Leningradzką". Za ten utwór Szostakowicz został utytułowany oficjalną nagrodą Stalinowską. W okresie 1943-1948 Szostakowicz pracował w Moskiewskim Konserwatorium. W latach 50-tych Szostakowicz zaczął pełnić także oficjalne obowiązki w Związku Kompozytorów ZSRR. Wpływ na taką nominację miały jego nienajgorsze stosunki z władzą radziecką. Chociaż w latach 30-tych kompozytor popadł w niełaskę władz, to już po wojnie widoczne stało się ocieplenie jego kontaktów z partią. Szostakowicz zmarł 9-go sierpnia 1975 roku w Moskwie. Został pochowany na Nowodziewiczym Cmentarzu w Moskwie.