mam napisać o życiu Pana Jezusa to na jutro a ja jestem po miesięcznej chorobie i nic nie wiem na ten temat jak mam to zrobić. Nauczanie Pana Jezusa Misja Pana Jezusa Miejscowości i co tam się wydarzło w necie kompletnie nic nie ma pomożecie?

Pan Jezus przyszedł na świat aby wyzwolić ludzi z grzechu szatana. Pan Jezus nauczał wszystkich ludzi. Nie zawsze docierało do nich to o czym mówił Mesjasz (Pan Jezus), lecz on próbował to wytłumaczyć. Misją Pana Jezusa było nauczanie o Królestwie Bożym i śmierć na krzyżu. Jezus dał się również ochrzcić się przez Jana Chrzciciela i w ten sposób stał się podobny do człowieka. Pan Jezus miał Apostołów z którymi chodził po świecie i nauczał Słowa Bożego.

Jesteś po miesięcznej chorobie i masz prawo na nadrobienie tego przez tydzien wiec pani nie moze ci za to wpisac oceny

„Jezus przyszedł do Galilei i głosił tam Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,14). Wypełnił się czas obietnic dotyczących przyjścia Mesjasza. Nadszedł już czas realizacji zbawienia poprzez przyjęcie ogłoszonej prawdy. Z daru zbawienia skorzystać mogą ci, którzy uwierzą w Ewangelię, nawrócą się i podejmą życie znaczone nauką i przykładem Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Chrystusowe wezwanie do nawrócenia i pójścia za Nim pozostanie zawsze aktualne i zobowiązujące ludzkie sumienia. Jezus z Nazaretu doprowadza plan Boży do spełnienia. Dotrzymawszy w chrzcie Ducha Świętego, ujawnia swe powołanie mesjańskie: chodzi po Galilei i głosi Ewangelię Bożą, mówiąc: „Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (Mk 1,1415; por. Mt 4,17; Łk 4,43). Głoszenie i ustanowienie Królestwa Bożego są przedmiotem Jego misji: „Na to zostałem posłany” (Łk 4,43). Więcej jeszcze: sam Jezus jest „Dobrą Nowiną”, jak stwierdza już na początku posłannictwa w synagodze swojego miasta, zastosowując do siebie słowa Izajasza o Namaszczonym, posłanym przez Ducha Pańskiego (por. Łk 4, 1421). Głosi On „Dobrą Nowinę” nie tylko przez to, co mówi albo czyni, ale przez to, kim jest. Królestwo Boże jest bliskie (por. Mk 1,15), jego przyjście jest przedmiotem modlitwy (por. Mk 6,10), wiara dostrzega już jego działanie w znakach, takich jak cuda (por. Mt 11,45), egzorcyzmy (por. Mt 12, 2528), wybór Dwunastu (por. Mk 3, 1319), głoszenie Dobrej Nowiny ubogim (por. Łk 4,18). W spotkaniach Jezusa z poganami wyraźnie widać, że dostęp do Królestwa otrzymuje się za pośrednictwem wiary i nawrócenia (por. Mk 1,15), a nie przez samą przynależność etniczną. Królestwo Jezusa jest zapoczątkowaniem Królestwa Bożego: Jezus sam objawia, kto jest tym Bogiem, którego nazywa poufale „Abba”, Ojcem (Mk 14,36). Bóg, objawiony przede wszystkim w przypowieściach (por. Łk 15,332; Mt 20, 116), wrażliwy jest na potrzeby i cierpienia każdego człowieka: jest Ojcem pełnym miłości i współczucia, który przebacza i darmo udziela łask, o jakie się Go prosi. Chrystus nie tylko głosił Królestwo, ale w Nim samo Królestwo uobecniło się i wypełniło. I to nie tylko przez Jego słowa i Jego dzieła: „Przede wszystkim Królestwo ujawnia się w samej osobie Chrystusa, Syna Bożego i Syna Człowieczego, który przyszedł, <