Hmm, jak dla mnie to możesz zarecytować Obłoki Czesława Miłosza ;). Obłoki, straszne moje obłoki, jak bije serce, jaki żal i smutek ziemi, chmury, obłoki białe i milczące, patrzę na was o świcie oczami łez pełnemi i wiem, że we mnie pycha, pożądanie i okrucieństwo, i ziarno pogardy dla snu martwego splatają posłanie, a kłamstwa mego najpiękniejsze farby zakryły prawdę. Wtedy spuszczam oczy i czuję wicher, co przeze mnie wieje, palący, suchy. O, jakże wy straszne jesteście, stróże świata, obłoki! Niech zasnę, niech litościwa ogarnie mnie noc.
Wiesz... W gimnazjum przerabiasz chyba mity więc wybierz jakiś mitologiczny. "Prometeusz do sępa" Adamowicz Bogusław Pamiętasz sępie, zorze krwią zalane, Gdyś z chmur raz pierwszy na mnie spadł, I pierwszą w piersi mej rozdarłeś ranę By serce gryźć, co nieśmiertelne wciąż Wciąż odrastało - wyżerane... Dziś głębiej szpon swój jowiszowy wdrąż... Dziś słabnie serce w wiekuistej ranie I gdy - po przejściu nieodrodnych lat - Odrastać całkiem już przestanie: To cóż ty, sępie będziesz jadł?! Polecam go
