Woda z kranu w przeciwieństwie do wody morskiej jest zdatna do picia. Z tego wniosek, ze muszą one różnić się składem. Najbardziej charakterystyczną cechą wody morskiej, jest wysokie stężenie kationów (Na+), (K+), (Mg2+) i (Al3+) oraz anionów chlorkowych, siarczanowych oraz węglanowych, które łącznie nadają wodzie morskiej intensywnie gorzki lub gorzko-słony smak i powodują, że nie nadaje się ona do picia. Niewielkie ilości wypitej wody nie są szkodliwe dla człowieka, jednak picie wody aby zapobiec odwodnieniu jest nie tylko szkodliwe, ale i bezcelowe gdyż więcej wody jest wykorzystywanej do pozbycia się nadmiaru soli z organizmu niż znajduje się w wodzie morskiej. W efekcie spożycie wody morskiej tylko przyspiesza proces odwodnienia. Woda morska ma odczyn lekko alkaliczny(pH = 7,5 do 8,4). Woda destylowana jet pozbawiona soli mineralnychdlatego mimo wysokiej czystości nie nadaje siędo celów konsumpcyjnych. Zawiera rozpuszczone gazy. Stosowana w akumulatorach, żelazkach, lekarstwach. A jak wiadomo woda minerlana bogata jest w sole mineralne, to naturalan woda lecznicza. Dipol - cząsteczka w której możemy wyróżnić bieguny (dodatni i ujemny ) Cząsteczka wody jest dipolem, oznacza to że ma w swojej budowie dwa różnoimienne bieguny,wodór jest ujemny, a tlen jest dodatni
