Swaróg, Swarog - bóg nieba i ognia niebiańskiego -Słońca, oraz ognia ziemskiego, główny bóg rządzący przyrodą i społeczeństwem. Opisany w Kronice Malali i Powieści dorocznej jako władca Egiptu i prawodawca, utożsamiany z greckim Hefajstosem, ojciec Dadźboga. Swarog jest panem ognia i mistrzem kowalskim, wynalazcą żelaza, a zarazem sakralnym władcą zapewniającym ład kosmiczny i porządek społeczny. Wprowadza prawa (monogamie). Rekonstruuje się go jako wielkiego kowala kosmosu, który wykuł kleszcze, pierwszą broń oraz złotą tarcze solarną zawieszoną na niebie jako jego dzieło (syn). Jest też ojcem lub hipostazą boga ognia, Swarożyca. Gdy mróz i śnieg oziebiają tarczę słoneczną, przegania je piorunem pierwszej wiosennej burzy, a sam znowu rozpala w ogniu swej kuźni Słońce. Etymologia imienia Swaróg też nie jest do końca przejrzysta. Zdaniem Urbańczyka i Jakobsona jego pochodzenie należy czerpać z irańskiego źródłosłowu; "xwar" (czyt. chwar) - "słońce", "blask", poprzez przeniesienie lingwistyczne pierwszej głoski otrzymujemy imię Swaróg. Mglista jest relacja między Swarogiem, Swarożycem. Końcówka "-ic" sugeruje synowski charakter Swarożyca wobec Swaroga, na co jest też potwierdzenie w niektórych latopisach ruskich. Niemniej jednak określenie Swarożyc może oznaczać "małego Swaroga" sziszimory – złe duchy domowe o postaci małej, niewidzialnej kobiety; wrogie w stosunku do mężczyzn, zwierząt domowych; licho – zły demon lasu; http://www.sciaga.pl/tekst/24517-25-wierzenia_slowian ( może Ci coś pomoże) :)
Na początku nic nie istniało poza Świętowitem. On podzielił się na dwie części i dał początek dwóm bogom: Swarożycowi i Welesowi. Kiedyś cała nasza planeta była pod wodą. Weles mieszkał w jej głębinach, zaś Swarożyc pływał łodzią po jej powierzchni. Obaj pragnęli samodzielnie stworzyć Ziemię, wiedzieli jednak, że jest to tylko wtedy możliwe, gdy będą ze sobą współpracować. Pewnego dnia Weles zanurzył się wydobywając na powierzchnię garstkę piasku, z której Swarożyc stworzył kolebkę Ziemi. Była to mała wysepka, na której obaj ledwie się mieścili. Weles nie miał zamiaru się nią z nikim dzielić i postanowił zepchnąć Swarożyca do wody. Wtedy mógłby stać się samodzielnym władcą Ziemi. Jednak jego plan spalił na panewce, bo za każdym razem, gdy go chciał strącić do morza, Ziemia rozrastała się, aż urosła do niewyobrażalnych rozmiarów. Potem obaj chcieli rządzić niebem, Stworzyli więc armie demonów i staneli do walki. Swarożyc pokonał swojego przeciwnika, ale darował mu życie bo wiedział że bez niego nic nie może stworzyć, i pozwolił rządzić w Nawii królestwie podziemia. Obawiając się kolejnych ataków, Swarożyc stworzył swoją armię oraz nowych Bogów. Nad jego całą strażą miał pieczę Bóg wojny i gromów - Perun.” To fragment mitologii, mówiący o powstaniu świata według wierzeń Słowian. Stanowić on może początek fascynującej wyprawy w głąb historii i tradycji ówczesnej Słowiańszczyzny. Wewnętrzne zróżnicowanie Słowian, ich podział na trzy grupy (zachodnią, wschodnią i południową), mógłby sugerować, iż w obrębie poszczególnych państw czy plemion wykształciły się odmienne systemy religijne. Jednak w rzeczywistości, różnice pomiędzy wierzeniami np. Czechów (czyli Słowian zachodnich) a Bułgarów (Słowianie południowi) mają głównie podłoże językowe i dotyczą nazewnictwa postaci mitologicznych. Spowodowało to, iż można natrafić na kilka imion bogów o tożsamych właściwościach. Świat według Słowian składał się z trzech elementów: Jawii, czyli tego co namacalne, Nawii-krainy duchów i rzeczy nadprzyrodzonych oraz Prawii, czyli bytu nadrzędnego, siły sprawczej. O ile Nawia czasem mogła być widzialna, a jej mieszkańcy pojawiali się w Jawii, to Prawia zawsze pozostawała niewidzialna. Religia słowiańska należała do religii politeistycznych (czyli nie była skupiona wokół jednego boga), bardzo silnie związanych z kultem przyrody, w której ważne miejsce odgrywała wiara w dusze przodków i demonologia. Bogowie: Chors – bóg księżyca, światła nocnego; Dadźbog – (Swarożyc), bóg ognia domowego i ofiarnego; jego imię oznacza dawcę bogactwa i pomyślności; Łada – bogini wojny; Perun – (Świętowit, Jarowit), władca piorunów i nieba; Rod – symbolizujący los i przeznaczenie. Wyznaczał człowiekowi jego przyszły los w dniu narodzin; Strzybóg – bóg wiatru; Swaróg – bóg Słońca; Weles – władca zaświatów, opiekujący się duszami umarłych, strzegący Nawi-krainy szczęśliwości; bóg magii i klątwy; licho – zły demon lasu; Sziszimory – złe duchy domowe o postaci małej, niewidzialnej kobiety; wrogie w stosunku do mężczyzn, zwierząt domowych;
