Chrześcijanin jako świadek miłosierdzia we współczesnym świecie-Wypracowanie

Czym jest miłosierdzie w rozumieniu chrześcijańskim? Ojciec Święty Jan Paweł II wyjaśnia, że jest ono "darem miłości, jest jakby drugim jej imieniem, a zarazem właściwym sposobem jej objawiania się". Ten przejaw miłości nazywa papież "miłością miłosierną". W swym pełnym kształcie objawia się ona "jako dowartościowanie, jako podnoszenie w górę, jako wydobywanie dobra spod wszelkich nawarstwień zła, które jest w świecie i w człowieku". Bóg jest Miłością, która w Jezusie Chrystusie pochyla się nad człowiekiem, wydobywa go z różnych pokładów zła, podnosi w górę, aż na wyżyny synostwa Bożego. W czasie swej zbawczej misji Jezus dawał świadectwo miłosierdzia Ojca Niebieskiego, "głosząc Ewangelię o Królestwie" (Mk 4,23), odpuszczając grzechy (Mt 9,2) oraz "lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu" (Mt 4,23). Jednak szczególnym objawieniem Jego miłosiernej miłości, potężniejszej od jakiegokolwiek zła, stał się krzyż, najgłębsze pochylenie się Boga nad człowiekiem. Krzyż stanowi niepodważalne potwierdzenie, że Chrystus umiłował nas do końca. Patrząc na Jezusa ukrzyżowanego, każdy z nas może powiedzieć za św. Pawłem: "Umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie" (Gal 2,20). Bóg objawił w Jezusie swoje miłosierdzie światu, aby w Duchu Świętym uczynić je treścią życia całego ludu Bożego. "Ponieważ miłość Boża jest rozlana w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany" (Rz 5,5), ma ona stanowić istotną treść posługi Kościoła i każdego chrześcijanina. Kościół wie od początku swego istnienia, że jest dziełem miłosierdzia Bożego, jego świadkiem i szafarzem. Nauka o miłosierdziu i jego praktyka w życiu pierwszych chrześcijan wyrastała z poczucia braterstwa w Chrystusie, które z kolei stawało się podstawą i źródłem ducha służby bliźnim. Do tej świadomości nawiązał również Sobór Watykański II słowami dekretu o apostolstwie świeckich: "Jak w zaraniu swych dziejów Kościół święty łącząc wieczerzę eucharystyczną z agapą, ukazywał się cały zjednoczony węzłem miłości wokół Chrystusa, tak w każdym czasie daje się rozpoznać po tym znaku miłości, a ciesząc się z podejmowanych przez innych przedsięwzięć, zatrzymuje dla siebie dzieła miłości jako swój obowiązek i niezbywalne prawo". Dlatego Kościół, ożywiany miłosierną miłością samego Chrystusa, nie przestaje wzywać swoich członków słowami wyjętymi z serca Ewangelii: "bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny" (Łk 6,36). Czyni to mocą nakazu Jezusowego: "Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak ja was umiłowałem" (J 13,34).