,,Jak to możliwe, że ludzie w swej naiwności nie wiedzą, że natłok okropności wywołuje jeszcze większy natłok okropności, że wojna toczy się bez ustanku w zatrutych duszach i że te zatrute dusze za cel życia mają rozprzestrzenianie wojny na wszystkich, za cel mają zatrucie wszystkich.” To słowa z utworu Wojciecha Kuczoka pt. „Gnój.” Na podstawie tej książki Kuczok napisał scenariusz do filmu Magdaleny Piekorz – „Pręgi”. Obraz filmowy ukazuje, jak wielki wpływ, dzieciństwo ma na dorosłe życie. Bowiem dzieci, które zaznały w dzieciństwie, tylko cierpienia, wstydu i nienawiści ze strony rodziców, przez całe życie odczuwać będą tego skutki. Wkraczając w dorosłe życie mają dwa wyjścia: mogą podjąć walkę z „nawykami odziedziczonymi” od rodziców lub im ulec. Film „Pręgi opowiada o mężczyźnie, który właśnie takiego wyboru musiał dokonać. Głównym bohaterem filmu jest Wojciech, który przedstawia historię swojego trzydziestoletniego życia. Wojtek wychowywany był przez ojca, który reprezentował niewłaściwą postawę rodzicielską, ponieważ bił wciąż i poniżał chłopca. Postawa rodzicielska to sposób odnoszenia się do dziecka i postępowania z nim. Na kształtowanie się osobowości dziecka największy wpływ wywiera rodzina, a przede wszystkim rodzice. Właściwa postawa rodzicielska to zdrowa, stwarzająca odpowiednie warunki psychospołeczne dla prawidłowego rozwoju dziecka. W zasadzie ojciec Wojtka chciał dla niego jak najlepiej, niestety nie potrafił tego osiągnąć. Bił go więc pejczem, krzyczał, wyzywał, terroryzował. Ta niewłaściwa postawa rodzicielska wpłynęła ujemnie na kształtowanie się osobowości głównego bohatera filmu. Bowiem, jak okazuje się później, dorosły już Wojciech ma problem z odnalezieniem się w środowisku społecznym. Osobowość to charakterystyczny, względnie stały sposób reagowania jednostki na środowisko społeczno – przerodnicze, a także sposób wchodzenia z nim w interakcję. Osobowość człowieka kształtowana jest przez całe życie, szczególnie zaś w okresie dzieciństwa oraz młodości, ponieważ jest to czas największej podatności na wpływy wychowawcze. W czasie dzieciństwa Wojciech był niewłaściwie wychowywany, dlatego dorosłe życie sprawia mu taki trud. Dojrzały Wojciech jest ambitnym, samodzielnym i bezkompromisowym mężczyzną, który nie potrafi zerwać z przeszłością oraz jej przezwyciężyć . Udaje bezwzględnego, zimnego, choć tak naprawdę w głębi duszy jest wrażliwy. Dzieje się tak, ponieważ ojciec zachowywał nadmierny dystans uczuciowy wobec syna, nieustannie krytykował go, stosował wobec niego surowe kary i nie widział w nim żadnych pozytywnych cech. Ta postawa określona została mianem – postawy odtrącającej. Zachowanie to powoduje u dziecka zaburzenie rozwoju emocjonalno – społecznego. Wojciech stale odczuwał strach – obawiając się gniewu ze strony ojca - chował się w łazience. Często był zmuszony spędzać tam całe noce. Agresywny stosunek ojca do syna, spowodował, że równiez i Wojtek zaczął zachowywac się agresywnie. ”Agresja rodzi agresję”. Nazywa się to spiralą agresji i jest bardzo szkodliwym zjawiskiem dla relacji międzyludzkich, utrudnia bowiem rozwiązanie konfliktu w pokojowej atmosferze. W konsekwencji dojrzały już bohater jest człowiekiem okaleczonym wewnętrznie, w sytuacjach kryzysowych reaguje jak znienawidzony ojciec - krzykiem i biciem. Żyje sam, bo bliskość drugiej osoby kojaży mu się wyłącznie z osaczeniem. Większość wolnego czasu spędza na „ukrywaniu” się w jaskiniach. I nawet, kiedy pojawia się miłość Wojciech broni się przed nią, gdyż nie chce popełnić błędów ojca. Cały czas bohater ma świadomość, że może byc taki jak ojciec. Stale patrząc w lustro widzi twarz ojca, to tylko utwierdza go w przekonaniu, że jest taki jak on. Wojciech obawia się rodziny i wszystkiego co z nią związane - boi się, że popełni taki sam błąd - że wychowa swojego syna, tak ja on sam był wychowywany. Kiedy sądzimy, że dla bohatera filmu nie ma już ratunku, okazuje się, że głebokie i bezinteresowne uczucie, które pojawiło się między nim, a Tanią (Agnieszka Grochowska) jest jedynym czynniekiem, który może wpłynąć na przemianę wewnętrzną bohatera. To miłośc i fakt, że Wojciech zostanie ojcem sprawiają, że mężczyzna zaczyna niszczyć mur, którym się otoczył. Obraz filomwy kończy scena, w której główny bohater na zaparowanym lustrze, pisze palcem swoje imię. Po chwili ściera ostatnią i pierwszą literę imienia, pozostawiając napis – OJCIEC. Ten symboliczny gest może świadczyć, o tym, że głównym bohater postanawia odrzucić, to co było kiedyś i przyjąć nową drogę. „Pręgi" to dramat opowiadający o relacjach między synem a ojcem. Film ukazuje, że bicie dzieci może doprowadzać nie tylko do fizycznych urazów, ale przede wszystkim do zniszczenia zaufania i poczucia własnej wartości osoby krzywdzonej. Stosowanie przemocy zarówno fizycznej jak i psychicznej powoduje również przekazywanie postawy akceptacji przemocy z pokolenia na pokolenie. Dzieci, które są często bite, uczą się stosowania przemocy. Zaczynają uważać, że „silniejszy ma zawsze rację”. Wspomnienia z dzieciństwa osób, które jako dzieci były często bite, są zwykle pełne gniewu i urazy. Dzieci najłatwiej uczą się pożądanych zachowań, kiedy dorośli wyjaśniają im, jak powinny postępować, rozmawiają z nimi oraz własnym zachowaniem dają im przykład odpowiedzialności i troski. Przemoc w rodzinie jest poważnym problemem społecznym, a dane które przedstawiam poniżej same mówią za siebie. 1) 60% dorosłych Polaków stosuje kary fizyczne wobec swoich dzieci do 19 roku życia; 2) Co szósty 12-latek przyznaje, że w wyniku przemocy ze strony rodziców doznał urazów takich jak siniaki, zadrapania; 3) Blisko 23% polskich studentów przyznaje, że w ich domach przynajmniej kilkakrotnie dochodziło do przemocy fizycznej, a 37% mówi o kilkakrotnym wystąpieniu sytuacji, w której doszło do przemocy psychicznej; 4) 34% pacjentów lecznictwa odwykowego stwierdza, że w okresie intensywnego picia używało przemocy fizycznej wobec dzieci, a 50% stosowało przemoc psychiczną.
