zasady bronowania i kultywatorowania

Bronowanie - zabieg uprawowy (uprawka) wykonywany broną w celu płytkiego spulchnienia roli, pokruszenia brył i skorupy glebowej, zniszczenia chwastów, wyrównania powierzchni pola oraz przykrycia materiału siewnego, nawozów mineralnych lub środków ochrony roślin. Zaliczany jest do zabiegów agrotechnicznych. Kultywatory Kultywatory stosuje się na wiosnę w celu spul­chnienia przed siewem górnej warstwy gleby zwięzłej, zaoranej przed zimą lub zleżałej i ubitej przez deszcz. Po wyposażeniu kultywatora w od­powiednie części robocze stosuje się go także do niszczenia chwastów rozłogowych, wyciągania pe­rzu, przewietrzania gleby itp. Głębokość pracy kultywatora przy niszczeniu wschodzących chwas­ a b c d e do uprawy gleb ciężkich i upraw głębokich prze­znaczone są głównie do rozbijania i kruszenia brył na glebach ciężkich. Głębokość pracy tymi zębami może wynosić 16 cm i więcej. Kultywatory mogą być agregatowane z takimi narzędziami, jak brony zębate i wały strunowe. Na przykład po przejściu kultywatora z wałem strunowym można uzyskać glebę przygotowaną już do siewu. Kultywatory konne. Mają one zwykle ramy oparte na kołach jezdnych. Zęby przymocowane są do ramy jarzemkami. Podnoszenie ramy kulty- Rys. 21/IV. Rodzaje zębów kultywatorów: a - zęby sprężynowe z redliczkami, b - zęby sprężynowe z gęsiostopkami, c - zęby sztywne z gęsiostopkami, d i e - zęby sprężynowe z redliczkami tów powinna wynosić 5—10 cm, natomiast przy doprawianiu roli pod siew — 12—15 cm. Zęby kultywatorów (rys. 21/IV) mogą być: sprężynowe z redliczkami, półsprężynowe z gęsiostopkami, sztywne z gęsiostopkami, sprężynowe lekkie z redliczkami, sprężynowe z redliczkami do uprawy gleb cięż­kich i upraw głębokich. Zęby sprężynowe i półsprężynowe stosowane są do niszczenia chwastów rozłogowych. Zęby sztyw­ne z gęsiostopkami stosowane są głównie do pracy na glebach ciężkich, zeskorupiałych. Nadają się także do wykonywania podorywek ściernisk. Zęby sprężynowe lekkie z redliczkami przeznaczone są głównie do zwalczania chwastów, zwłaszcza perzu, do usuwania kęp i nierówności oraz kruszenia skorupy na glebach zlewnych. Zęby sprężynowe watora w położenie transportowe i opuszczanie w położenie robocze wykonuje się za pomocą dźwigni, która służy jednocześnie do regulacji głę­bokości roboczej. Kultywatory ciągnikowe. Są one ostatnio budo­wane jako narzędzia zawieszane (rys. 22/IV). Kultywator zawieszany łączony jest z ciągni­kiem podobnie jak pług zawieszany. Podnoszenie i opuszczanie kultywatora w położenie robocze wykonuje się za pomocą podnośnika hydraulicz­nego ciągnika. Głębokość roboczą ustalają koła podporowe, których położenie reguluje się za pomocą wrze­cion nastawczych. Warunkiem równomiernego zagłębiania się zę­bów kultywatora jest wypoziomowanie ramy za­równo w kierunku podłużnym, jak i poprzecz­nym.