Demokryt z Abdery- (atomizm) uważał, że podstawą istnienia jest jest ciągły ruch materialnych, wiecznych cząsteczek, których połączenie daje w efekcie różnorodne substancje Sokrates- (sokrateizm) Uznawał istnienie absolutnego dobra i absolutnej prawdy, a dążenie do jej poznania- za misję życiową Platon- Uważał się świat jest urządzony celowa i harmonijnie przez swego sprawcę. Twierdził, że człowiek to jedynie dusza włądająca ciałem, które jest jej więzieniem. Śmierć jest wyzwoleniem dla duszy. Arystoteles- Głosił, że szczęście jest skutkiem rozumnego działąnia człowieka oraz najwyższym dobrem i ostatecznym celem. Heraklit z Efezu- głosił, że ciągłe stawanie się i przemijanie jest najważniejszą cechą bytu, zaś stawanie się i przemijanie jest wynikiem nieprzerwanego ścierania się przeciwieństw.
