MITOLOGIA ŚWIATA to opowieści wyrażające wierzenia głęboko tkwiące w świadomości społecznej ludów różnych kultur; spełniały funkcję poznawczą i objaśniającą świat; dotyczyły problematyki uniwersalnej i różnych obszarów świadomości. Mity kosmogoniczne wyjaśniały powstanie świata; teogoniczne mówiły o bogach; genealogiczne przedstawiały dzieje bogów, herosów, władców, rodów, ludzi, wyjaśniały ich wzajemne związki i opowiadały historie; antropogeniczne dotyczyły człowieka, systemu wartości, światopoglądu, prezentowały wzorce postaw i mądrości wielu pokoleń. Podobne wątki mityczne występują w różnych mitologiach i wielu religiach niezależnie od siebie w różnych częściach świata (np. motyw bogini - ziemi - matki; herosa - bohatera wyruszającego na wyprawę; świętej wody - rzeki, świętego drzewa; kobiety - kusicielki; bohatera: zbawcy, wojownika, kochanka; macierzyństwa dziewicy; wędrówki do zaświatów). MITY GRECKIE są to opowieści bardzo stare, znane już wtedy, gdy pismo nie było jeszcze używane, nawet znane. Na ukształtowanie się mitów greckich oddziaływały kultury różnych ludów, można w nich zauważyć wpływy opowieści semickich, mykeńskich, doryckich - sama kultura minojska (czyli z Krety) już w III tysiącleciu przed naszą erą stała na zdumiewająco wysokim poziomie rozwoju cywilizacyjnego. Niektórzy badacze twierdzą, że cała neolityczna (to końcowy okres epoki kamienia) Europa miała podobny system wierzeń religijnych. Mit to opowieść próbująca niebezpośrednio (np. alegorycznie, symbolicznie) wyjaśniać okoliczności narodzin oraz pochodzenia bogów, świata, ludzi. Mity funkcjonują jakby poza czasem, są ahistoryczne, nie można ich przypisać do określonej epoki. Z reguły mają charakter poetyczny, są pełne dramatycznych napięć, personifikują przedstawiony świat. Można wyróżnić kilka rodzajów mitów, między innymi opowiadające o narodzinach bogów, związkach miedzy nimi (teogoniczne), przedstawiające narodziny świata i wyobrażenia o jego ładzie (kosmogoniczne), objaśniające zachowania, charakter ludzi i ich związki z bogami (antropogenetyczne). Mity pozwalały wyjaśnić rzeczywistość, łączyły społeczności, stanowiły podstawę wierzeń religijnych. Początkowo mity greckie były przekazane tylko ustnie, ulegały zatem rozliczonym przemianom, wciąż je modyfikowano, dopełniano. Dopiero Homer (w mniejszym stopniu i Hezjod), jako autor "Iliady" i "Odysei", uporządkował najważniejsze opowieści mityczne, stworzył cały system bogów, określił ich władzę, zewnętrzną postać, charaktery, nadał przydomki. Ujęcia Homera odrzucające wcześniejszy demonizm, zabobony, grozę, różniące się zasadniczo od najdawniejszej greckiej religii, ludowych wyobrażeń, stały się religią państwową, uznawane przez warstwy oświecone. Mity greckie opracowywało wielu autorów różnych epok. Piękny zbiór przedstawił Jan Parandowski, współczesny polski pisarz i znawca antyku. Twórcą znanego na całym świecie tomu mitów jest Robert Graves, niedawno zmarły angielski prozaik.
temat: Trwałość mitow greckich
Bardzo prosze o pomoc !!! opisac krotko,zwiezle i na temat .....dzieki wielkie
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź