poglądając pierwszy raz na obraz Hansa Memlinga pt.”Sąd Ostateczny”, dzieło o bardzo burzliwej historii, momentalnie ulegamy jego niezmiernemu urokowi. Ten tryptyk (obraz, składający się z trzech części), przypominający tym samym współczesny ołtarz, ma bardzo duże wymiary, dlatego wrażenie jakie robi jest jeszcze większe. Przyglądając się bliżej poszczególnym postaciom i przedmiotom widniejącym na obrazie, możemy dostrzec wyraźną symbolikę każdego z nich. Refleksje, jakie wywołuje każdy anioł, kolor lub chociażby szata są bardzo ujmujące i wszystkie razem tworzą niesamowity efekt i powodują szereg doznań podczas podziwiania ‘’Sądu Ostatecznego’’. Najpierw skupiamy się na części środkowej. Wyłączając w naszej wyobraźni wszelkie postacie i przedmioty, widzimy wyraźną linię horyzontalną, rozdzielającą niebo i ziemię- odwieczny kontrast. Ziemia, nasz realny świat pełen zarówno zła i grzechu, jak i dobra i miłosierdzia. Miejsce, gdzie ludzie mają los w swoich rękach i to, jaką ścieżkę życiową wybiorą zależy wyłącznie od nich, decyzji oraz charakteru. Niebo jest sferą wyższą, nie znamy jej, możemy jedynie rozważać kwestię tego, jak wygląda i czy w ogóle istnieje. Nad Królestwem niebieskim panuje wszechmogący Bóg, którego zwykli śmiertelnicy od wieków się boją i wychwalają. Wizja tego, gdzie pójdą po śmierci jest wielką tajemnicą i czymś niesamowicie ciekawym. Postacie centralne, razem z linią horyzontu tworzą specyficzny rodzaj kompozycji, w kształcie krzyża. W centralnej części widnieje bardzo wyraźna postać- Michał Anioł. On od wieków kojarzy nam się przede wszystkim z maryjnymi objawieniami, uosobieniem sprawiedliwości i prawości. Ma on na sobie lśniącą zbroję, prawdopodobnie włoską, w której delikatnie odbija się otaczająca przestrzeń- ta, która jest jakby ‘’przed’’ wszystkim i nie została pokazana bezpośrednio na obrazie. Archanioł trzyma w ręku mosiężną wagę- ludzie, czyniący za życia dobro, pełni łaski mają większy ciężar niż grzesznicy, pełni zła, bez jakiejkolwiek szansy na wieczny żywot w Królestwie Niebieskim. Jest to bardzo ważny motyw nazywany po łacinie ‘’psyche shisis’’. Zauważmy również, iż Anioł zachowuje powagę i jest dosyć spokojny, co widać po rysach jego twarzy. Jego osoba wzbudza w nas respekt i szacunek.
Fresk Michała Anioła "Sąd ostateczny" namalowany został w latach 1536-1541 w Kaplicy Sykstyńskiej. Jako chrześcijanka wiem ,że Bóg przyjdzie sądzić żywych i umarłych, dlatego uważam, że obraz odnosi się do "Biblii". Na malowidle widać niebieskie tło, które może być oznaką tego, że akcja dzieje się gdzieś w przestrzeni, w niebie. Artysta podzielił swoje dzieło na dwa plany. W samym centrum jest Bóg, a po Jego prawej stronie Maryja. Stwórca ma uniesioną dłoń, która może sugerować, że sądzi nią dobrych i złych. Trudno stwierdzić, po której stronie znajdują się sprawiedliwi, a po której niegodziwi. Ponieważ na fresku panuje wielki chaos, ludzie są półnadzy, co zapewne oznacza, że Bóg nie oczekuje od nas szykownych strojów, bo to nie one będą sądzone tylko nasze wnętrze i uczynki, których dokonaliśmy. Myślę, że powiedzenie nie szata zdobi człowieka jest jak najbardziej trafne. Przez, to że posiadam tylko odbitkę tej twórczości z trudem mogę stwierdzić jej kolorystykę. Zdecydowanie dominują barwy takie jak :beż, brąz-kolory skóry ludzkiej. Jedynie co mnie przeraża na tym fresku to dolna część. Gdyż jest tam stado ludzi, których cierpią a wyraz ich twarzy jest przerażający. Mimo to artysta wykazała się wielką wyobraźnią i niesamowitym talentem. Jest to jedno z najwspanialszych dzieł jakie widziałam.
