We wszystkich tworach popkultury cechą wspólną jest to, że ma ona trafić do przeciętnie inteligentnego człowieka. Kiedy mówimy "kultura", zbyt często mamy na myśli wyłącznie kulturę materialną; zbyt często także powstaje wrażenie, jak gdyby każdy człowiek z danym przedmiotem robił dokładnie to samo co inni. Dla przeciętnego obywatela coca-cola jest przedmiotem kultury popularnej, a jeszcze nie tak dawno w ZSRR była symbolem amerykańskiego imperializmu. Jak widać z tego przykładu to co dla jednych jest towarem, który się konsumuje dla innych może być towarem walki politycznej. W moim przypadku jeśli chodzi o kulturę popularną zastosowanie maję gry fabularne na przykład Wiedźmin. Z popkultury/ choć nie wiem czy te dwa pojęcia są tożsame/ lubię słuchać Michaela Jacksona i Madonnę, są to na pewno dwie wielkie ikony kultury popularnej. Zdecydowanie negatywny stosunek mam do pseudo gwiazdek typu Doda czy Mandaryna, które na siłę próbują wbijać się w kulturę popularną. Kultura popularna to również pop-art , a jeśli pop-art to oczywiście Andy Warhol z jego rewelacyjnymi portretami największych gwiazd świata rozrywki Brigitte Bardot, Marilyn Monroe, Elvis Presley, Marlon Brando, Jacqueline Kennedy Onassis, Elizabeth Taylor oraz wielu innych. Zjawisko kultury masowej związane jest z rozwojem środków masowego przekazu, a więc podstawowym kryterium jest tu dostępność. Coś co jest twórcze, dostępne i będzie działało na odbiorcę na pewno znajdzie się w kulturze popularnej.
