Allelopatia odnosi się głównie do substancji chemicznych wydzielanych do podłoża, które wpływają na wzrost innych organizmów w bezpośrednim otoczeniu, głównie roślin i bakterii. Substancje mogą pobudzać lub hamować kiełkowanie, a także wzrost i rozwój innych gatunków roślin żyjących w bliskim sąsiedztwie lub zajmujących bezpośrednio po nich to samo miejsce. Allelopatia jest wykorzystywana w rolnictwie i ogrodnictwie. Allelozwiązki wykorzystuje się w ochronie roślin przeciw szkodnikom (owadom, nicieniom), a także w walce z chorobami roślin i chwastami.
Allelopatia – to wzajemne oddziaływanie roślin na siebie, przyśpieszające lub hamujące wzrost i rozwój poprzez wydzielanie substancji chemicznych. Jest to rodzaj antagonistycznego oddziaływania na siebie populacji, polegający na tym, że populacja A wytwarza substancję szkodliwa dla konkurencyjnej populacji B. Zależności te wykorzystywane są czasem w rolnictwie zwłaszcza ekologicznym . Allelopatia przyśpieszająca(dodatnia) pobudza rośliny. Znany jest dodatni wpływ na plonowanie siewu mieszanego w porównaniu z siewem czystym (np. siew owsa z jęczmieniem daje większy plon niż siew oddzielny) I tak jako przykłady allelopatii dodatniej wykorzystywanej przez człowieka wymienia się: wysiewanie dyni obok fasoli, truskawki sadzi koło cebuli, w pszenicy wsadza sie kąkol po rzepaku sieje się rumianek, a po życie udaje się chaber. Do przykładów allelopatii ujemnej należy niekorzystny wpływ jęczmienia na pszenicę, zwłaszcza jeśli jest ona sadzona w następnym roku, sadzenie maku po ziemniakach wpływa niekorzystnie na te rośliny, większość roślin wykazuje słaby wzrost jeśli obok rośnie orzech włoski a słonecznik, bylica, szałwia i aksamitka w przyszłości pozwolą na całkowite zastąpienie środków chwastobójczych. Zjawisko allelopatii ujemnej na polach uprawnych jest przyczyną zmęczenia gleby w wadliwych płodozmianach i monokulturach.
