kłamstwo katynskie!!!!!!!!!

Odpowiedź

tyna32

5 marca 1940 r. Biuro Polityczne podjęło decyzję o wymordowaniu polskich oficerów. Podpisali ją Stalin, Woroszyłow, Mołotow, Mikojan, Kalinin, Kaganowicz. 14 marca NKWD przystąpiło do wykonywania decyzji. 13 kwietnia 1943 r. Niemcy ogłosili odkrycie dołów z ciałami polskich oficerów w Katyniu. Trzy dni później rząd RP zwrócił się do Międzynardowego Czerwonego Krzyża z wnioskiem o zbadanie miejsca zbrodni. W odpowiedzi 25 kwietnia ZSRR zerwał stsunki dyplomatyczne z Polską. Zbrodniarze sowieccy poczuli się urażeni wnioskiem polskiego rządu, twierdzili, że są niewinni. Latem 1981 r. rozpoczął się proces kierownictwa Konfederacji Polski Niepodległej. Byłem jedynym z czterech oskarżonych w tym procesie. Zarzucano nam próbę obalenia ustroju PRL przemocą, a jednym z dowodów było to, że wskazywaliśmy na Sowiety jako sprawcę zbrodni w Katynia.

lukbtw

Kłamstwo Katyńskie to ukrywanie wszystkich tajnych raportów, cenzurowanie wszystkich wiadomości itp po to by prawda o zbrodni katyńskiej nie wyszła na jaw. nie robiono tego jednak by pomóc Stalinowi lecz wymagała tego strategia wojenna

coobe

KŁAMSTWO KATYŃSKIE Nim dnia 5 marca 1940 roku Stalin, Beria, Woroszyłow, Mołotow, Mikojan, Kalinin i Kaganowicz wydali i podpisali rozkaz wymordowania polskich oficerów, policjantów i funkcjonariuszy KOP, ludzie ci znaleźli się w sowieckiej niewoli – będącej skutkiem wiarołomnej napaści ZSRS na broniącą się przed Niemcami Polskę. 17 września faktycznie oznaczał dla ponad dwudziestu tysięcy reprezentantów polskiej inteligencji wyrok śmierci. Dla Polski zaś utratę znacznej części warstwy przywódczej – co miało odegrać niebagatelną rolę w latach powojennych w trakcie „utrwalania władzy ludowej” w naszym kraju. Paradoksalne jest w tym wszystkim to, że część polskich inteligentów – oficerowie rezerwy (mimo niezwykle intensywnych niemieckich działań uderzających w elity, a prowadzonych w latach 1939–1945) znajdowała „ochronę” w niemieckich obozach jenieckich, a ginęła od strzału w tył głowy z rąk funkcjonariuszy państwa niebędącego w stanie wojny z Rzeczpospolitą. Na dobrą sprawę do dziś nie wiemy, jakie były zasadnicze przyczyny wydania polecenia mordu na Polakach – wspomina się często o zemście za porażkę w roku 1920, uwarunkowaniach ideologicznych, rzadziej napomykając o bardzo wyraźnym rosyjskim (sowieckim) antypolonizmie i chęci zainstalowania w Polsce „nowej władzy”, co wymagało „oczyszczenia przedpola” z trudnego do opanowania patriotycznego elementu inteligenckiego. Na dziwaczną koincydencję faktów zwracał uwagę w „drugim obiegu” Dariusz Fikus, pisząc: „W kwietniu nastąpiło zerwanie stosunków dyplomatycznych między rządem polskim a sowieckim. Pretekstem była sprawa katyńska [...] 30 czerwca następuje aresztowanie przez Niemców »Grota«-Roweckiego, Komendanta Głównego AK w Warszawie, a 5 lipca w katastrofie pod Gibraltarem ginie premier i Wódz Naczelny, gen. Władysław Sikorski. Trudno o większe nagromadzenie fatalnych wydarzeń”1. Z perspektywy czasu widać rzeczywiście, że przypadku tu nie było, a wręcz przeciwnie – tak rozpoczęło się ujarzmianie Polski i narzucanie jej „nowego systemu”. Jednym z kroków w tym kierunku była likwidacja jej warstw przywódczych. Zarówno te właśnie kwestie, jak i późniejszy rozwój sytuacji politycznej na terenie Polski wpłynęły zasadniczo na powstanie atmosfery, w której „Katyń” musiał być i był zakłamywany. Mit założycielski PRL-u, a później cała konstrukcja ideologiczna Polski Ludowej nie zniosłyby ujawnienia prawdy o tym bezprzykładnym mordzie, który możemy bez obawy popełnienia błędu prawnego (i wbrew dzisiejszym twierdzeniom rosyjskiej prokuratury) określić mianem ludobójstwa. Fakt ujawnienia go delegalizowałby bowiem i czyniłby zupełnie niewiarygodną sowiecko-polską „przyjaźń”. Kazałby też pytać o motywy „wyzwolenia” Polski przez ZSRS, tak różne przecież od tych deklarowanych oficjalnie.

Dodaj swoją odpowiedź

Język angielski