Rzeczywistość eschata, która zazwyczaj pojmowana jest jako wszystko to, co następuje od momentu śmierci, jawi się jako coś niepojętego, trwożącego, budzącego różnego rodzaju lęki. Ludzki umysł nie jest w stanie racjonalnie ogarnąć faktu, że życie może trwać nieskończenie długo w zupełnie innym porządku istnienia. Lęk przed śmiercią jest jednym z najbardziej pierwotnych lęków, będących doświadczeniem człowieka. Świadomość ograniczonego – do zazwyczaj kilkudziesięciu lat – życia na ziemi jest pewnikiem, bezsporną oczywistością, którą każdy człowiek musi ostatecznie uznać. Mało kto jednak osiąga taki poziom duchowej dojrzałości, by świadomie i konsekwentnie przygotowywać się do śmierci. O wiele częściej obserwowaną postawą jest ucieczka od myśli o własnej śmierci oraz taki styl życia, jakby miała nigdy nie nastąpić. Nie wiem czy o to chodziło. Pytanie trochę dziwne
