Analiza i interpretacja opisu puszczy litewskiej w "Panu Tadeuszu".

Puszcza litewska charakteryzuje się niezwykle bogatą roślinnością. Gęsto rosnące krzewy i bagna okalające bór uniemożliwiają dostęp do najgłębszych części lasu. Przez puszczę przepływa niezliczona ilość strumyków, można też natknąć się na małe, cuchnące jeziorka o barwie rdzawoczerwonej. Drzewa rosnące w borze mają nietypowe kształty, często są ogołocone z kory i liści. W głębi lasu unosi się gęsta mgła. W miejscu gdzie się rozrzedza rozpościerają się piękne krajobrazy. To właśnie tę okolicę zamieszkuje większość gatunków zwierząt żyjących w puszczy litewskiej. Bór stanowi dom m.in. dla turów, żubrów, niedźwiedzi, rysi, dzików, wilków i łosi. Po niebie beztrosko szybują sokoły i orły. Ze względu na brak obecności człowieka w puszczy, zwierzęta nie są narażone na śmierć za jego sprawą. Osobniki najczęściej umierają ze starości. Podobnie jest z roślinami. Ludzie nie mają wstępu do lasu, więc całkowitą władzę sprawuje w nim matka natura.