Początek kozaczyzny zaporoskiej.

Po unii lubelskiej w 1569 większość ziem ukraińskich znalazła się pod panowaniem Rzeczpospolitej. Ten urodzajny kraj dzieliła przepływająca przez niemal całego terytorium rzeka Dniepr. W dolnym jej biegu, na południu, ciągnęły się utrudniające żeglugę skaliste progi, zwane porohami. Najodleglejszą część Ukrainy, znajdującą się za porohami, nazywano Zaporożem. Była to słab zaludniona równina, na którą uciekali z folwarków zbiegli chłopi. Trafiali tam także awanturnicy i ścigani wyrokami sądów złoczyńcy. Mieszkańców tych ziem nazywano Kozakami. Słynęli oni z odwagi i cenili wolność. Nie chcieli więc dzielić losu chłopów poddanych wielkich magnatów. Kozacy byli zorganizowani w sposób wojskowy, a ich piechota była jedną z najlepszych w ówczesnej Europie. Ba czas wojny wybierali wodza- atamana, a dla obrony budowani na wyspach Dniepru warowne obozy zwane siczami. W 1648 ba czele wojsk kozackich stanął zdolny i ambitny szlachcic Bohdan Chmielnicki. Początkowo chciał on pomścić krzywdę, którą wyrządził mu sąsiad- polski szlachcic. Z czasem jednak, kiedy do jego obozu zaczęło ściągać coraz więcej kozaków, uznał, że uda mu się uniezależnić Zaporoże od Rzeczpospolitej. W kolejnych bitwach pod Korsuniem,Żółtymi Wodami i Piławcami, dowodząc coraz liczniejszą armią kozacką, rozgromił regularne oddziały polskie i wojska magnackie. Powstanie , zasilane zbuntowanymi przeciw magnatom chłopami, rozszerzało się.Kozakom pomocy udzielili Tatarzy pod wodzą Ruhaj-beja. Dopiero krwawa 3dniowa bitwa pod Beresteczkiem w 1651 powstrzymała pochód kozacki w głąb Polski. Psdr. ;)