Charakterystyka Antygony Mowa,którą by mógł wygłosić Sędzia na zaręczynach Tadeusza i Zosi

Antygona, była główną bohaterką tragedii. Pochodziła z kazirodczego związku Edypa i Jokasty oraz z przeklętego rodu Labdakidów, który był rodziną królewską. Dziewczyna, była dumna i pewna swych racji, a kiedy została przyprowadzona przed oblicze Kreona, nie wypierała się i nie żałowała dokonanego czynu. Gardziła słabością siostry, a gdy ta, nie chciała jej pomóc w pochowaniu brata, Antygona, obraziła się i odwróciła się od niej. Zachowywała godność i nie zważała na zdanie innych. Postanowiła przyjąć karę, daną przez Kreona. Kierowała się wiarą i siostrzaną miłością. Kochała swojego brata, dlatego nie mogła zostawić go na pożarcie przez zwierzęta. Kiedy Król przyznał jej rację po śmierci, odniosła w pewnym sensie moralne zwycięstwo. Chociaż było już za późno, zyskała sławę, której tak bardzo pragnęła. Cierpiała z powodu nieszczęść, które spotkały jej rodzinę. Nie chciała być przeklęta. Prowadzona na śmierć, żałowała życia. Rozmyślała nad tym, czego jeszcze nie zrobiła i nie doświadczyła. Antygona, była także wierna bogom. Kiedy Kreon nie chciał pochować Polinika, ona nie zgodziła się z jego zdaniem, ponieważ innaczej głosiły jej poglądy religijne. Była stanowczą i nieugiętą dziewczyną. Ciągle dążyła, do celu, który sobie wyznaczyła, jednak racje i uczucia innych, były dla niej nie ważne. To, że była chwilami szorstka i odpychająca, poróżniło ją z siostrą. Moim zdaniem, Antygona dobrze postąpiła grzebiąc brata. Kierowała się uczuciami, a jej miłość była tak wielka, że nie mogła zostawić zwłok swojego brata Polinijkesa w lesie. Ja, w podobnej sytuacji, zapewne postąpiłbym tak samo, jednak nie mogę nazwać Antygony wzorem do naśladowania.