jak przezywasz swoje nawracanie

nawrocenie jest to zmiana sposobu myslenia. Przezywam to owocnie

Św. Paweł Apostoł należy do największych i najbardziej znanych uczniów Jezusa Chrystusa. Niewątpliwie jedną z pierwszych rzeczy, jaka uderza u św. Pawła, jest pasja, z jaką przeżywał on swoje życie i powołanie. Być może było to uwarunkowane charakterologicznie. Z Listów, jakie po sobie zostawił, a także z opisu jego podróży misyjnych zawartych w Dziejach Apostolskich wynika, że miał dość gwałtowny charakter i był człowiekiem czynu. Łatwo się „zapalał” i wykorzystywał każdą okazję, aby dać wyraz swoim przekonaniom. Jeszcze przed swoim nawróceniem, jako faryzeusz o imieniu Szaweł, odznaczał się ponad przeciętną gorliwością i chęcią uporządkowania świata zgodnie z Prawem Bożym, przekazanym przez proroków jego przodkom. Wyrazem tej postawy były działania podjęte przeciwko chrześcijanom, które przyniosły mu w historii przydomek „najgorliwszego prześladowcy”. Kiedy czyta się Listy św. Pawła, nie trudno odnaleźć prawdziwe motywacje, które nim kierowały i kazały mu przeżywać życie „na najwyższych obrotach”. Wszystko w życiu Apostoła ma odniesienie do osoby Chrystusa: dla Niego Paweł pracował i cierpiał, dla Niego ryzykował życie i trudził się podejmowaniem inicjatyw, dzięki którym Ewangelia – „Słowo Życia” (Flp 2, 16) mogła dotrzeć do najdalszych zakątków ziemi; dla Niego poniósł śmierć męczeńską. Wydaje się więc, że aby zrozumieć życie duchowe św. Pawła i jego działalność apostolską, trzeba przyjrzeć się bliżej relacji, która łączyła go z osobą Jezusa Chrystusa.